شناسایی و رتبه بندی شاخص های موثر مدیریت کنترل کیفیت آب در افزایش بهره وری تولید استخرهای پرورش میگو

در این پژوهش با بهره مندی از روش دلفی فازی و دیمتل فازی، ضمن شناسایی شاخص های مهم کنترل کیفیت آب بر افزایش بهره وری تولید میگو پرورشی آب شور نوار ساحلی شمال و جنوب کشور، روابط علی و معلولی بین شاخص ها مورد ارزیابی قرار گرفت. در گام نخست و در مرحله کیفی تحقیق، با مطالعه ادبیات پژوهش و انجام مصاحبه میدانی با خبرگان صنعت آبزی پروری در پژوهشکده میگوی کشور و بخش های دولتی در شیلات ایران بخصوص اداره کل شیلات استان بوشهر بعنوان قطب تولیدکننده میگوی پرورشی کشور و نیز فعالین بخش خصوصی؛ شاخص های مهم شناسایی و به روش دلفی فازی، تعداد ۱۴شاخص با عنوان اکسیژن محلول در آب (DO)، شکوفایی پلانکتونی، PH آب، شوری آب، نیترات آب (NO۳)، نیتریت آب (NO۲)، آمونیاک (NH۳)، اکسیژن خواهی بیولوژیک (BOD)، سولفید هیدروژن آب (H۲S)، دمای آب، هوادهی، قلیائیت آب، پتانسیل اکسیداسیون و احیا (ORP) و ضد عفونی کردن آب استخر به تایید ۱۴ نفر از خبرگان رسید. در بخش کمی پژوهش، پرسشنامه ساختار یافته دیمتل فازی بر مبنای مقایسات زوجی غیر ترجیحی، توسط ۱۸ نفراز خبرگان مورد پاسخگویی قرار گرفت. که براساس نتایج حاصل از ادغام نظرات خبرگان به روش دیمتل فازی و انجام محاسبات در نرم افزار اکسل ۲۰۱۶؛ شاخص های C۱۰ (دمای آب)، C۹ (سولفید هیدروژن) و C۴ (شوری آب) اثرگذارترین شاخص ها و بعنوان علی و شاخص های C۱۴ (اکسیژن خواهی بیولوژیک)،C۱ (اکسیژن محلول در آب) و C۱۲ (قلیائیت آب) اثرپذیرترین شاخص ها و بعنوان معلول پژوهش شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، بهره وری ، میگو پرورشی ، دلفی فازی ، دیمتل فازی