رابطه ی طرح واره های ناسازگار اولیه با استعداد اعتیاد در دانشجویان

این پژوهش به بررسی رابطه ی بین طرحواره های ناسازگار اولیه و استعداد اعتیاد در میان معتادان مراجعه کننده به کمپ های ترک اعتیاد در شهرستان بیرجند پرداخته است. جامعه ی آماری شامل تمامی معتادان این کمپ ها بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده، ۱۰۰ پرسشنامه توزیع و در نهایت ۸۵ پرسشنامه معتبر برای تحلیل انتخاب شد. برای سنجش طرحواره ها از نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (YSQ-SF) و برای ارزیابی استعداد اعتیاد از پرسشنامه استعداد اعتیاد (APS) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده ی وجود همبستگی مثبت و معنادار بین طرحواره های ناسازگار اولیه و استعداد اعتیاد بود، به طوری که متغیرهای “بی اعتمادی” و “نقص و شرم” بیشترین همبستگی را با استعداد اعتیاد داشتند. ضریب تعیین (R² = ۰.۶۵۸۷) نشان داد که حدود ۶۵.۸۷ درصد از تغییرات استعداد اعتیاد توسط طرحواره های ناسازگار اولیه تبیین می شود. این یافته ها ضرورت مداخلات روانشناختی برای کاهش اثرات منفی طرحواره های ناسازگار اولیه در افراد در معرض خطر اعتیاد را تاکید می کند. به طور کلی، این پژوهش به شناسایی الگوهای فکری و هیجانی کمک کرده و پیشنهاداتی برای توسعه ی برنامه های پیشگیرانه و درمانی در زمینه اعتیاد ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، استعداد اعتیاد ، رفتارهای پرخطر ، سلامت روان.