بافت فرسوده شهری

بافت فرسوده شهری به مناطقی از شهر اطلاق می شود که به دلیل قدمت بالا، فرسودگی ساختمان ها، عدم رعایت استانداردهای ساخت وساز، و کمبود زیرساخت های مناسب، کارایی لازم را برای سکونت و فعالیت های اقتصادی و اجتماعی ندارند. این مناطق معمولا با مشکلاتی مانند تراکم جمعیتی بالا، دسترسی نامناسب، نبود فضای سبز، آسیب پذیری در برابر حوادث طبیعی، و کاهش کیفیت زندگی مواجه هستند. هدف از مطالعه و برنامه ریزی برای بافت های فرسوده، ارتقای کیفیت زندگی، بهبود زیرساخت ها، مقاوم سازی بناها، و افزایش بهره وری اقتصادی این مناطق است. روش های نوسازی و بازآفرینی شهری شامل مشارکت مردم، سرمایه گذاری بخش خصوصی، و حمایت های دولتی می باشد. نوسازی بافت فرسوده می تواند موجب تقویت هویت شهری، کاهش آسیب های اجتماعی، و ایجاد فرصت های جدید اقتصادی شود. در این راستا، مدیریت شهری و برنامه ریزی دقیق با در نظر گرفتن ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی، نقش کلیدی در موفقیت طرح های بازآفرینی دارد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده شهری ، نوسازی شهری ، توسعه پایدار ، زیرساخت های شهری ، بهسازی شهری