تاثیر رابطه مثبت معلم و دانش آموز بر انگیزه تحصیلی و پیشرفت آموزشی دانش آموزان ابتدایی

رابطه بین معلم و دانش آموز یکی از عوامل کلیدی در شکل گیری انگیزه تحصیلی و پیشرفت آموزشی دانش آموزان، به ویژه در مقطع ابتدایی، محسوب می شود. معلمان با ایجاد یک محیط حمایتی، گرم و صمیمانه می توانند اعتماد به نفس دانش آموزان را تقویت کرده و علاقه آن ها را به یادگیری افزایش دهند. ارتباط مثبت میان معلم و دانش آموز نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی کمک می کند، بلکه موجب ارتقای مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان نیز می شود. مطالعات نشان داده اند که دانش آموزانی که احساس می کنند معلمانشان به آن ها اهمیت می دهند، انگیزه بیشتری برای مشارکت در فعالیت های درسی دارند و تلاش بیشتری برای موفقیت تحصیلی می کنند. این ارتباط مثبت باعث کاهش اضطراب و استرس در محیط یادگیری شده و به دانش آموزان کمک می کند تا در کلاس احساس امنیت و راحتی داشته باشند. علاوه بر این، معلمان با استفاده از روش های آموزشی تشویقی و حمایت عاطفی، می توانند دانش آموزان را به یادگیری عمیق تر و موثرتر ترغیب کنند. در مقابل، رابطه منفی بین معلم و دانش آموز می تواند تاثیرات نامطلوبی بر انگیزه تحصیلی و عملکرد آموزشی داشته باشد. بی توجهی یا رفتارهای سخت گیرانه معلمان ممکن است باعث کاهش اعتمادبه نفس دانش آموزان و افزایش نگرش های منفی نسبت به یادگیری شود. همچنین، در چنین شرایطی، احتمال افت تحصیلی و کاهش علاقه به مدرسه افزایش می یابد. بنابراین، شیوه تعامل معلمان با دانش آموزان نقش تعیین کننده ای در موفقیت تحصیلی آن ها دارد. نتیجه گیری کلی این است که برقراری یک رابطه مثبت و حمایتی بین معلم و دانش آموز می تواند انگیزه تحصیلی و پیشرفت آموزشی دانش آموزان ابتدایی را به طور چشمگیری افزایش دهد. به همین دلیل، لازم است معلمان مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشیده و محیطی امن و دلگرم کننده برای یادگیری ایجاد کنند. همچنین، توجه به نیازهای عاطفی و آموزشی دانش آموزان و ارائه بازخوردهای مثبت از سوی معلمان، می تواند نقش موثری در ایجاد نگرش مثبت نسبت به یادگیری و پیشرفت تحصیلی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

رابطه معلم و دانش آموز ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت آموزشی آموزش ابتدایی ، محیط یادگیری مثبت ، نقش معلم در یادگیری