بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و دلتنگی برای خانواده با توجه به نقش میانجی مهارت های ارتباط بین فردی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و دلتنگی برای خانواده با توجه به نقش میانجی مهارت های ارتباطی بین فردی انجام گرفت. مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد که جامعه آماری آن را کلیه دانشجویان خوابگاهی دانشگاه الزهرا در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل می دادند و حجم نمونه ۲۸۱ به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های احساس غربت ون ولیت(۲۰۰۱)، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ(فرم کوتاه) و پرسشنامه مهارت های ارتباط بین فردی ماتسون(۱۹۸۳) استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون(اسپیرمن) و آزمون رگرسیون استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که از میان حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه تنها حوزه بریدگی و طرد، رابطه ای منفی و معنادار با دلتنگی برای خانواده دارد. بین تمامی حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه و مهارت های بین فردی رابطه منفی معناداری وجود دارد. بین مهارت های بین فردی و دلتنگی برای خانواده رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان دهنده آن بود که بر پایه حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه نمی توان دلتنگی برای خانواده را تبیین نمود. مهارت های بین فردی را تنها می توان بر پایه حوزه خودگردانی و عملکرد مختلف تعیین کرد. و در نهایت مهارت های بین فردی در رابطه بین حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه و دلتنگی برای خانواده نقش میانجی معناداری ندارد.

کلیدواژه ها:

دلتنگی برای خانواده ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، مهارت های ارتباط بین فردی