بررسی شاخص های ارزیابی کمی و کیفی مسکن درکلان شهر اصفهان

تمرکز بر شاخص های کمی و کیفی مسکن از جمله مهمترین ابزار برنامه ریزان و مدیران شهری در ایجاد یا انتظام بخشی به ساختار مسکن در کلان شهرها می باشد. به طوری که که بررسی شاخص های اجتماعی مسکن به عنوان شیوه ای برای شناخت ویژگی های مسکن به شمار می رود و می توان به کمک آن پارامترهای موثر در امر مسکن را شناخت و هرگونه برنامه ریزی و تصمیم گیری صحیح در خصوص مسکن را تسهیل نمود. هدف از این مقاله بررسی وضعیت شاخص های اجتماعی مربوط به ازدحام جمعیت و کمیت مسکن در شهر اصفهان می باشد. روش تحقیق ترکیبی از روش های توصیفی، تحلیلی است. بررسی شاخص های اجتماعی مسکن در شهر اصفهان نشان می دهد که در شهر اصفهان اکثر این شاخص ها روندی روبه رشد (بهبود نسبی) داشته اند. از این رو برنامه ریزان و مدیران مسکن باید از یک سو به اهمیت شاخص های اجتماعی در بهبود کیفیت مسکن توجه نموده و از سوی دیگر مساله مسکن را در ارتباط با کلیه عوامل مربوطه اعم از کیفی و کمی مورد بررسی و توجه قرار دهند، همچنین با دیدی جامع و همسو نگر و بطور اساسی و جدی تر نقش شاخص های اجتماعی را در برنامه های توسعه مسکن لحاظ نمایند.

کلیدواژه ها:

شاخص های کمی و کیفی ، مسکن ، شهر اصفهان ، کشور