مطالعه تطبیقی ساختار آموزشی کشورهای انگلستان، آلمان، ژاپن، ترکیه و ایران

این مقاله به بررسی ساختارهای آموزشی کشورهای انگلستان، آلمان، ژاپن، ترکیه و ایران پرداخته و شباهت ها، تفاوت ها و ویژگی های منحصر به فرد هر یک را تجزیه و تحلیل می کند. هدف از این مطالعه تطبیقی، شناسایی عوامل موثر در موفقیت های آموزشی و ارتقاء جنبه های مختلف آموزش و پرورش است. در این مطالعه، روش های تدریس، برنامه های درسی، ساختارهای ارزیابی و سیستم های مدیریتی مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که هر کشور دارای ویژگی های منحصر به فردی در سیستم آموزشی خود است که منجر به تفاوت های قابل توجهی در نتایج تحصیلی و عملکرد دانش آموزان می شود. در انگلستان، تاکید بر یادگیری مبتنی بر مهارت ها و افزایش قابلیت های فردی دانش آموزان وجود دارد. آلمان با سیستم دوگانه آموزش، تلفیقی از آموزش تئوری و عملی را ارائه می دهد که به توسعه مهارت های فنی و حرفه ای کمک می کند. ژاپن با تاکید بر همکاری و همبستگی اجتماعی، تلاش می کند تا روحیه تیمی و هماهنگی اجتماعی را در دانش آموزان تقویت کند. در ترکیه، تمرکز بر آموزش اسلامی و ارزش های فرهنگی برجسته است. ایران با تاکید بر آموزش عمومی و تربیتی، به دنبال ارتقاء دانش و فرهنگ عمومی در میان دانش آموزان است. در نهایت، این مقاله به ارائه چندین توصیه برای بهبود سیستم آموزشی ایران می پردازد.

کلیدواژه ها:

ساختار آموزشی ، تطبیقی ، انگلستان ، آلمان ، ژاپن ، ترکیه ، ایران.