چگونه توانستیم با آموزش به والدین دارای فرزند جسمی - حرکتی شادکامی را درآن ها افزایش دهیم؟

پژوهش حاضر با هدف ایجاد شادکامی در والدین دارای فرزند جسمی _ حرکتی انجام شد. از ضرورت های تحقیق حاضر این است که والدین کودکان استثنایی درمراقبت از فرزند خود دچار چالش هایی می شوند که وضعیت روحی آنان را به خطر می اندازد، بنابراین ایجاد حمایت های محیطی می تواند به ایجاد وضعیت روانی بهتر در آنها کمک کند.در این پژوهش، ابتدا با کمک ابزارهای پرسشنامه شادکامی آکسفورد و مصاحبه با والدین، اطلاعات لازم را گردآوری نمودیم . پس از تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نمودار ترسیم مفاهیم، راهکارهایی جهت افزایش شادکامی والدین انتخاب شد. نمونه آماری این پژوهش ۱۷ نفر از مادران بودند. با استفاده از پروتکل درمانی که توسط اعضای تیم و نظارت گروه نقاد تهیه شده بود، طی دوازده جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته این پروتکل به اجرا در آمد. برنامه پروتکل شادکامی شامل آموزش خود شناسی لحظه ای، شناخت هیجانات و احساسات، ذهن آگاهی، خوش بینی، امید، عزت نفس، فرمول نهایی شادی و خودکارآمدی بود. پس از اتمام برنامه، آزمون پرسشنامه شادکامی و مصاحبه با والدین مجددا انجام شد.نتایج نظرات والدین نشان داد که پس از آموزش پروتکل، سطح شادکامی در مادران افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، والدین ، فرزند جسمی _ حرکتی