مطالعه تطبیقی آموزش قبل، حین و بعد از کووید ۱۹

پژوهش حاضر به بررسی تغییرات و تحولات نظام آموزشی در سه دوره ی پیش از کووید-۱۹، حین شیوع آن، و پس از مهار اولیه این ویروس پرداخته است. در دوره ی پیش از کووید-۱۹، نظام آموزشی به طور عمده بر روش های سنتی حضوری متکی بود و استفاده از فناوری های آموزشی محدود و کم هزینه بود. با شیوع کووید-۱۹، تغییرات سریع و گسترده ای در نظام آموزشی رخ داد. مدارس و دانشگاه ها به ناچار به آموزش از راه دور و استفاده از فناوری های دیجیتال روی آوردند. این تغییرات منجر به رشد سریع پلتفرم های آموزشی آنلاین، ابزارهای ویدئوکنفرانس و نرم افزارهای مدیریت کلاس های مجازی شد. در این دوره، چالش هایی نظیر دسترسی نابرابر به فناوری، افت کیفیت آموزش و مشکلات روانی و اجتماعی دانش آموزان و معلمان نیز مشهود بود. پس از مهار اولیه کووید-۱۹، نظام آموزشی با بهره گیری از تجربیات کسب شده، به سمت ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین حرکت کرد. این رویکرد ترکیبی، انعطاف پذیری بیشتری را برای دانش آموزان و معلمان فراهم کرده و امکان بهره گیری از مزایای هر دو روش را میسر ساخت. همچنین، فناوری های دیجیتال به طور گسترده تری در فرآیندهای آموزشی مورد استفاده قرار گرفتند و معلمان و دانش آموزان توانستند از ابزارهای جدید برای بهبود کیفیت آموزش بهره برداری کنند. در این مقاله، اثرات مختلف این سه دوره بر روی نظام آموزشی بررسی شده و پیشنهاداتی برای بهره برداری بهتر از فناوری های آموزشی در دوره های آینده ارائه شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که تلفیق موثر فناوری و آموزش می تواند منجر به بهبود کیفیت و کارایی نظام آموزشی در دوران پسا کووید-۱۹ شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، کرونا ، پساکرونا ، آموزش مجازی