مروری بر تعاریف روش پژوهش ترکیبی در مدیریت

تحقیق ترکیبی، در عصر کنونی خود در علوم رفتاری یا انسانی، و اجتماعی از سوی پژوهشگران و روش شناسانی آغاز شد که معتقدند روش ها و نظرات کیفی و کمی مفید هستند، همان طوری که آن ها می کوشیدند تا پاسخ سوالات تحقیقی شان را دریابند. این مقاله به مرور نظام مند تعاریف ارائه شده در زمینه روش تحقیق ترکیبی می پردازد. تا با بررسی تاریخچه، تعاریف، پارادایم و گونه شناسی تعریفی جامع (بر اساس خلاصه سازی تعاریف و گونه شناسی ارائه شده) برای این رویکرد ارائه نماید. بر اساس مرور تعاریف ارائه شده در مورد روش ترکیبی بر اساس دیدگاه پراگماتیسم اجازه ترکیب دو روش کیفی و کمی و انجام مطالعات ترکیبی را صادر می نماید و در حال حاضر از آن به عنوان زیرساخت فلسفی تحقیق های ترکیبی یاد می گردد. صاحب نظران در پژوهش های ترکیبی رشته مدیریت، گروه بندی های زیادی بر اساس ترتیب زمانی و میزان اهمیت برای پژوهش های ترکیبی ارائه کرده اند. با مرور تعاریف ارائه شده برای روش پژوهش کیفی می توان با ارائه یک تعریف جامع یا خلاصه ی از آنچه که روش تحقیق ترکیبی نامیده می شود، نتیجه گیری کنیم: ۱.روش تحقیق ترکیبی یک تلفیق هوشمند بر مبنای تحقیق کیفی و کمی است که سومین روش تحقیقی است (به همراه تحقیق کیفی و کمی).۲.تحقیق ترکیبی اهمیت تحقیق کیفی و کمی قدیمی را تایید می کند؛ اما الگوی سومی را ارائه می کند که اغلب نتایج تحقیقی بسیار کامل، مفید و متعادل و آموزنده متعادل، و مفید ارائه می نماید. ۳.روش پژوهش ترکیبی الگوی تحقیقی است که: (آ) با فلسفه عمل گرایی در یکی از شکل های آن و پراگماتیسم شریک است؛ (ب) از اصول روش تحقیق ترکیبی پیروی می نماید؛ (پ) بر مبنای گردآوری داده، تجزیه وتحلیل، و تکنیک های استنباطی کیفی و کمی است؛(ت) آگاه کننده و جامع از واقعیت های سیاسی اجتماعی جزئی و کلی، منبع ها و نیازها است.

کلیدواژه ها:

روش ترکیبی ، تحقیق ترکیبی ، چندروشی ، روش آمیخته ، روش چندگانه