تاثیر روش های تدریس فعال بر یادگیری دانش آموزان

روش های تدریس فعال به عنوان یک رویکرد نوین آموزشی، با هدف ارتقای مشارکت دانش آموزان در فرآیند یادگیری و تقویت مهارت های مختلف آنان طراحی شده اند. این روش ها به جای تمرکز بر تدریس یک طرفه، بر یادگیری عملی، تعاملات گروهی و حل مسئله تاکید دارند. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر این روش ها بر یادگیری دانش آموزان و تقویت مهارت های شناختی، اجتماعی و رفتاری آنان انجام شده است. برای انجام این پژوهش از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و ابزارهایی همچون پرسشنامه ها و مشاهدات میدانی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهند که استفاده از روش های تدریس فعال موجب افزایش انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری، تقویت مهارت های تفکر انتقادی و خلاقیت، و بهبود توانایی های اجتماعی و ارتباطی آنان می شود. همچنین، این روش ها تاثیرات مثبتی در بهبود یادگیری طولانی مدت مفاهیم درسی دارند. با این حال، چالش هایی نظیر نیاز به زمان بیشتر، منابع آموزشی متنوع و پذیرش این روش ها توسط معلمان نیز وجود دارد. این پژوهش پیشنهادهایی برای رفع این چالش ها و ارتقاء کیفیت تدریس فعال ارائه می دهد. در نهایت، نتایج نشان می دهند که روش های تدریس فعال می توانند به شکل قابل توجهی کیفیت یادگیری دانش آموزان را بهبود بخشند و آنان را برای مواجهه با چالش های دنیای آینده آماده کنند.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس فعال ، یادگیری دانش آموزان ، انگیزه ، مهارت های اجتماعی ، تفکر انتقادی