پایداری و فن آوری در معماری کلاسیک ایران: بررسی مصالح و تکنیک های ساخت در بناهای باستانی تمرکز: رویکردهای معماری پایدار در دوره های تاریخی مختلف

این مقاله به بررسی پایداری و فن آوری در معماری کلاسیک ایران می پردازد و نقش تکنیک ها و مصالح سنتی ایرانی را در شکل گیری معماری پایدار معاصر بررسی می کند. از آنجا که معماری ایرانی به ویژه در دوره های باستانی به بهره برداری از منابع بومی و طراحی هایی که با شرایط اقلیمی هماهنگ بوده اند، شهرت دارد، این پژوهش به تحلیل و مقایسه تکنیک ها و مصالح مختلف در دوره های پیش از هخامنشیان، هخامنشیان، ساسانیان و اسلامی می پردازد. همچنین، مقاله به تاثیر فناوری های سنتی مانند بادگیرها، قنات ها و طراحی های اقلیمی در کاهش مصرف انرژی و بهره وری از منابع طبیعی اشاره دارد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل شیوه های سنتی معماری ایران است که می تواند در طراحی پایدار معاصر مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که استفاده از این تکنیک ها و مصالح می تواند به کاهش اثرات زیست محیطی و افزایش پایداری در معماری معاصر کمک کند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، فن آوری ، معماری کلاسیک ایران ، مصالح بومی ، تکنیک های سنتی ، معماری پایدار ، طراحی اقلیمی ، بادگیر ، قنات ، معماری اسلامی ، تکنیک های ساخت ، استفاده از منابع طبیعی.