نقش سیستمهای ساختمانی پیشرفته در پایداری معماری ساختمانهای عمومی پژوهشی تطبیقی - تحلیلی از نظر استحکام و انعطاف پذیری

در سالهای اخیر احداث و تخریب زودهنگام ساختمانها هزینه های هنگفتی را به خود اختصاص داده است صرف انرژی های زیاد و رویارویی با حجم بالای پسماندها و نخاله های ساختمانی در پی تخریب بناهای ناپایدار بسیاری از جوامع بشری ، بخصوص کلان شهرها را با معضلات زیست محیطی مواجه کرده و این در حالی است که سیستمهای ساختمانی و تکنولوژی ساخت جدید همگام با علوم دیگر به سرعت رشد داشته و امکان استفاده از سیستمهای متنوع، کاربردی و انعطاف پذیر در طراحی معماری بویژه طراحی سازه فراهم است لذا جهت جلوگیری از مشکلات مذکور تجدید نظر در نحوه و کیفیت ساخت در راستای افزایش عمر و ایستایی ساختمانها و کاهش هزینه های تخریب و یا احداث مجدد به واسطه نا پایداری بناها ، به ویژه ساختمانهای عمومی شهری امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.در این مقاله سعی بر این است که در قالب پژوهشی تطبیقی تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات موردی ساختمانهای عمومی رایج که معمولا استحکام و انعطاف پذیری لازم در طول زمان را ندارند. در مقابل بناهای عمومی با سیستمهای سازهای نو سازههایی با روشهای پیشرفته ساخت ) ، مقایسه تحلیل و ارزیابی شوند تا در راستای اهداف توسعه پایدار و همچنین مقایسه سازهای چنین بناهایی با یکدیگر ، در یک دوره زمانی مشخص، پاسخ مناسبی را به سوالات زیر دریابیم :آیا با بررسی و مقایسه سازهای ساختمانهای فوق الذکر و یافتن معیارهای کیفی معماری و سازه میتوان سیستمهای سازه ای نو را به عنوان راهکاری جهت افزایش عمر و انعطاف پذیری ساختمانهای عمومی و برون رفت از مشکلات زیست محیطی شهرها پیشنهاد داد ؟"