طراحی مدرسه و بررسی تبیین مولفه های ایرانی و اسلامی با رویکرد معماری پایدار با بهره گیری از معماری ایرانی

طراحی مدارس با رویکرد معماری پایدار و بهره گیری از اصول ایرانی و اسلامی، فرصتی برای ایجاد فضاهایی آموزشی و فرهنگی است که به نیازهای زیست محیطی، اجتماعی و اقلیمی پاسخ می دهد. این پژوهش به بررسی نحوه تبیین و استفاده از مولفه های معماری ایرانی و اسلامی در طراحی مدارس با رویکرد پایدار می پردازد. معماری ایرانی با ویژگی هایی چون استفاده از نور طبیعی، تهویه طبیعی، به کارگیری مصالح بومی، و توجه به اقلیم به عنوان مبنای طراحی، می تواند نقش بسزایی در کاهش مصرف انرژی و بهینه سازی منابع داشته باشد. علاوه بر این، اصول اسلامی در طراحی فضاهای آموزشی با تاکید بر مقوله هایی چون تعامل اجتماعی، حیا و احترام به حریم های خصوصی و عمومی، به ارتقای کیفیت فضاهای مدرسه کمک می کند.در این تحقیق، به بررسی ویژگی های ساختاری و عملکردی فضاهای مدارس با توجه به این اصول پرداخته شده و تاثیر آنها بر بهبود محیط یادگیری و رشد دانش آموزان مورد تحلیل قرار می گیرد. توجه به فضای سبز، ایجاد فضاهای ارتباطی باز، و استفاده از معماری منعطف که می تواند نیازهای مختلف دانش آموزان را در زمان های مختلف پاسخ دهد، از دیگر اصولی است که در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته است. همچنین، استفاده از معماری ایرانی در تطابق با معماری پایدار به طور خاص در طراحی فضاهای آموزشی، موجب ایجاد فضایی متناسب با فرهنگ بومی و هویت ملی خواهد شد.به علاوه، ترکیب مفاهیم اسلامی مانند هارمونی و نظم، ایجاد فضاهای تجمع و تعامل اجتماعی، و ایجاد احساس امنیت و آرامش در فضاهای آموزشی، به طراحان کمک می کند تا محیط های آموزشی تاثیرگذارتر و انسانی تر بسازند. این مفاهیم، که در دل معماری ایرانی نیز به طور عمیق نهفته اند، می توانند در مدارس با هدف ایجاد فضاهایی همگرا و الهام بخش برای یادگیری موثرتر، به کار روند. استفاده از آفتاب گیری مناسب و فضای باز برای بازی و فعالیت های بدنی، در طراحی مدارس می تواند به بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان و کاهش مشکلات روحی و روانی کمک کند.