تاثیر دستگاه های تنفسی هوشمند بر ریسک پذیری شغلی کارمندان آتش نشانی مطالعه موردی تهران و کرج

اگر انﻘلابی در سازمانهای آتش نشانی و تجهیزات مربوطه صورت گرفته باشد ساخت و بکارگیری دستگاه های تنفسی میباشد؛ زیرا تا قبلاز ساخت و بکارگیری این دستگاه تلفات بسیاری به نیروهای عملیاتی آتش نشانی درکوتاه مدت و دراز مدت وارد می ﺁمد و درحین عملیات وجود دود، گازهای سمی، حرارت، کمبود اکسیژن در محیط های عملیاتی باعث عدم پیشرفت و دسترسیجهت نجات جان افراد حادثه دیده و اموال ﺁنان میگردید و استنشاق این گازها در محیطهای آتشسوزی به دفعات در طول خدمت اثرات مخربی روی سیستم تنفسی انسان از جمله ریه ها گذاشته و عمدتا افراد به امراض تنفسی دچار و مرگ ناشی از ﺁن منجر میگشت. عملیات اطفاء حریق ماهیتی پویا دارند و نیازمند ریسک پذیری و فرمان ساختاری هستند. براساس نتایج آزمون لوین مفروضه همگنی واریانس با سطح معنی داری ۰۰۱/۰ در متغیر ریسک پذیری رد شد(۰۵/۰ریسک پذیری شغلی اختلاف معنی داری وجود ندارد، در نتیجه دستگاه های تنفسی هوشمند بر ریسک پذیری شغلی کارکنان آتش نشانی تاثیرگذار نیست که بعلت کمبود ریسک عینی می تواند به وسیله تخمین نادرست ریسک عینی و یا برآورد بیش از اندازه توانایی های فردی در مهار کنترل موقعیت های ریسک ایجاد شود. فهم و درک ریسک گامی تعیین کننده در جهت تولید برنامه ها و فعالیتهایی برای افزایش آگاهی و ایجاد جوامع و محل های کاری ایمن تر می باشد بنابراین تغییر الگوهای رفتاری، آموزش و تجهیز نمودن بیشتر وسایل آتش نشانی تاثیر بسزایی بر ریسک پذیری کارکنان خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

دستگاه های تنفسی هوشمند ، ریسک پذیری شغلی