بررسی انواع بیوسنسورها و کاربرد آن ها در تشخیص مولکول ها و پروتئین های زیستی: ارزیابی بیومارکرها و پتانسیل های آینده در توسعه بیوسنسورهای پیشرفته

این مقاله به بررسی انواع بیوسنسورها (حسگرهای زیستی) و کاربردهای آن ها در تشخیص مولکول ها و پروتئین های زیستی می پردازد. بیوسنسورها ابزارهایی هستند که با ترکیب عناصر زیستی و فناوری های شناسایی، امکان تحلیل سریع و دقیق مواد زیستی همچون آنزیم ها، پروتئین ها و DNA را فراهم می کنند. تاریخچه بیوسنسورها به دهه ۱۹۶۰ برمی گردد، اما پیشرفت های قابل توجه آن از دهه ۱۹۷۰ با معرفی سنسورهای گلوکز در زمینه پزشکی آغاز شد. در دهه های بعد، فناوری های نوینی همچون نانوبیوسنسورها و سیستم های آزمایشگاهی روی تراشه به توسعه این ابزارها کمک کردند.مقاله همچنین اجزای اصلی بیوسنسورها را شامل سه بخش معرفی می کند: عناصر زیستی حسگر که مسئول شناسایی مولکول های هدف هستند، مبدل های سیگنال که تغییرات فیزیکی یا شیمیایی را به سیگنال های قابل اندازه گیری تبدیل می کنند، و واحدهای پردازش و نمایش سیگنال که اطلاعات نهایی را نمایش می دهند. کاربردهای بیوسنسورها در زمینه های مختلف پزشکی نظیر تشخیص بیماری ها (مانند سرطان، دیابت)، شناسایی پروتئین ها، و تحلیل های زیستی غیرتهاجمی مانند تست های تنفسی و آزمایش های سریع در محل (Point-of-Care) برجسته هستند.این مقاله همچنین به بررسی فناوری های نوین در بیوسنسورها مانند موج برهای نوری شکافی و مدارهای خوانش کم مصرف می پردازد که باعث افزایش حساسیت و کاهش نویز در فرآیند شناسایی می شود. مزایای این سیستم ها شامل دقت بالا، سرعت، اختصاصی بودن و مصرف انرژی کم است. در نهایت، مقاله به پتانسیل های آینده این فناوری ها در حوزه پزشکی شخصی، پایش سلامت، و محیط زیست اشاره می کند و بر اهمیت توسعه بیوسنسورها به عنوان ابزارهای پیشرفته در علوم زیستی تاکید دارد