بررسی روش های استاندارد سازی و معیارهای کیفیت روش پلتیسموگرافی کل بدن

پلتیسموگرافی کل بدن برای اندازه گیری حجم، ظرفیت و مقاومت ریه استفاده می شود. این یک تکنیک استاندارد شده است و اگرچه به طور گسترده در بخش های بیماری های قفسه سینه کودکان استفاده می شود، اما به تجهیزات خاص، کارکنان متخصص و همکاری بیمار نیاز دارد. پلتیسموگرافی از قانون بویل برای اندازه گیری حجم گاز داخل قفسه سینه یا ظرفیت باقیمانده عملکردی استفاده می کند، و پس از تعیین این، حجم باقیمانده و ظرفیت کل ریه برون یابی می شود. اندازه گیری ظرفیت کل ریه برای تشخیص بیماری های محدود کننده ضروری است. مقاومت راه هوایی اندازه گیری انسداد است، با مقاومت کل قابل اندازه گیری است که شامل دیواره قفسه سینه، بافت ریه و مقاومت راه هوایی و همچنین مقاومت راه هوایی خاص است که پارامتر پایدارتری است که با ضرب کردن اندازه گیری شده تعیین می شود. مقادیر مقاومت راه هوایی و ظرفیت باقیمانده عملکردی پیچیدگی این تکنیک، معادلات مرجع، تفاوت در تجهیزات و تنوع آنها و شرایطی که در آن انجام می شود، نیاز به استانداردسازی آن را به همراه داشته است. در طول این مقاله، جنبه های عملی پلتیسموگرافی تجزیه و تحلیل می شود، توصیه هایی برای انجام آن، کالیبراسیون سیستماتیک آن و محاسباتی که باید انجام شود و همچنین تفسیر نتایج به دست آمده مشخص می شود. هدف این مقاله ارائه درک بهتر از اصول پلتیسموگرافی کل بدن با هدف بهینه سازی تفسیر نتایج، منجر به بهبود مدیریت بیمار و همچنین اجماع بین متخصصان می باشد.

کلیدواژه ها:

پلتیسموگرافی کل بدن ، حجم گاز داخل قفسه سینه ، قانون بویل