مطالعه مورفولوژی استخوان های فوقانی اندام حرکتی خلفی در کاراکال (Caracal caracal) و خدنگ (Herpestes edwardsii)

خدنگ و کاراکال حیوانات شکارچی و گوشتخواری هستند که در مناطقی از ایران زندگی می کنند و حفظ جمعیت این گونه ها بسیار حائز اهمیت است. مطالعات آناتومیکی قابل توجهی در مورد استخوان های اندام حرکتی خلفی این دو حیوان وجود نداشت. از سوی دیگر نقش مطالعات آناتومیکی در فرآیند های درمانی از قبیل جراحی و رادیولوژی برای مداخلات دامپزشکی و حفظ جمعیت این گونه ها انکار ناپذیر است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تفاوت های مورفولوژیک استخوان های اندام حرکتی خلفی  طراحی و انجام شد. در این مطالعه مشخص گردید که بیش ترین تفاوت های مورفولوژیکی در میان استخوان های بررسی شده در میان این دو گونه و سایر گوشتخواران مربوط به استخوان لگن می باشد که این تفاوت ها به ترتیب در بال استخوان تهی گاهی، سوراخ سدادی، ستیغ تهی گاهی، خار تهی گاهی و کمان نشیمنگاهی می باشد. در مرتبه بعدی استخوان ران دارای تفاوت های قابل توجهی در بین این دو گونه و سایر گوشتخواران می باشد که این تفاوت ها در شکل تروکانتر بزرگ، موقعیت تروکانتر کوچک و تفاوت اندازه کندیل ها می باشد. در استخوان های درشت نی و نازک نی کم ترین تفاوت با سایر گوشتخواران دیده شد و تنها در ناحیه برجستگی درشت نی ای تفاوت مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

کاراکال ، خدنگ ، اندام حرکتی خلفی ، مورفولوژی