خشونت عاطفی و محبت مشروط به فرزندان

خشونت عاطفی به عنوان یکی از انواع پنهان و کمتر شناخته شده خشونت های خانوادگی، تاثیرات عمیق و مخربی بر روان و توسعه فرزندان دارد. این نوع خشونت شامل بی توجهی، نادیده گرفتن احساسات کودک، سرزنش های مداوم، تهدیدهای عاطفی، و از بین بردن احساس امنیت کودک می شود. این نوع خشونت معمولا به صورت غیرمستقیم و به طور روانی، کودک را تحت فشار قرار می دهد و می تواند پیامدهایی همچون اضطراب، افسردگی، و مشکلات رفتاری در طول زندگی به همراه داشته باشد. به علاوه، در این نوع خشونت، محبت والدین به صورت مشروط به کودک ارائه می شود، به گونه ای که کودک احساس می کند برای دریافت محبت یا تایید والدین باید طبق انتظارات آن ها رفتار کند. محبت مشروط در مقابل محبت بی قید و شرط، زمانی اتفاق می افتد که والدین تنها در صورتی که کودک مطابق با خواسته ها و استانداردهای آن ها رفتار کند، محبت و توجه خود را نشان می دهند. این نوع محبت می تواند به رشد خود کم بینی و احساس عدم پذیرش در کودک منجر شود. کودکانی که در چنین محیطی پرورش می یابند، به ویژه در سنین نوجوانی، دچار مشکلات جدی در اعتماد به نفس و خود ارزشمندی می شوند. پژوهش ها نشان می دهند که محبت مشروط می تواند باعث شود که کودک تمام تلاش خود را صرف جلب رضایت والدین کند و به همین دلیل، ممکن است در زندگی بزرگسالی نیز با مشکلاتی در روابط اجتماعی و اعتماد به دیگران مواجه شود.

کلیدواژه ها:

خشونت عاطفی ، کودک ، اضطراب ، مشکلات رفتاری ، والدین ، اعتماد به نفس ، روابط اجتماعی