تقویت مهارتهای ارتباطی برای ارتقای روابط مدرسه و خانواده

وضعیت موجود هر جامعه ای نتیجه یادگیری دیروز افراد در خانه و مدرسه است و وضعیت فردای هر جامعه در نتیجه سرمایهگذاریهایی است که امروز روی دانایی افراد در خانه، مدرسه و جامعه انجام میگیرد. دو نهاد خانه و مدرسه نقش اساسی در تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان دارند .هدف از این مقاله بررسی اهمیت مشارکت خانواده در فعالیتهای مدرسه میباشد شکل گیری شخصیت و چگونگی رشد روانی کودکان بیش از همه در گرو عملکرد خانه و مدرسه است. این دو نهاد اجتماعی است که بزرگترین مسئولیت را در رشد و تکامل شخصیت کودکان بر عهده دارند. وقتی که رفتار معلمان و اولیای مدرسه و نیز رفتار پدر و مادر و اولیای خانواده با موازین تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک و رشد او مطابقت نداشته باشد، سلامت روانی و اجتماعی کودکان به مخاطره میافتد. پس در پرتو همدلی و همسویی این دو نهاد مهم آموزشی و تربیتی یعنی خانه و مدرسه، بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم و تربیت حل خواهد شد. ارتباط موثر بستر مناسب روابط خانوادگی است. ضرورت این مشارکت در طول سالیان احساس شده و در نهایت به تشکیل انجمن های اولیاء و مربیان منجر شده است. در دنیای پرسرعت ما، جایی که حواس پرتی ها زیاد است، توانایی برقراری ارتباط واضح و همدلانه میتواند تفاوتهایی را در پرورش ارتباطات سالم بین اعضای خانواده ایجاد کند. این مقاله به تکنیکهای ارتباطی عملی و مبتنی بر تحقیق میپردازد که باعث تقویت تفاهم، کاهش تعارض و ایجاد یک محیط خانوادگی هماهنگ تر میشود. بینش های ارائه شده نه تنها برای عملی بودن، بلکه برای تقویت پیوندهای عاطفی مشترک اعضای خانواده طراحی شده اند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، مشارکت ، یادگیری ، جامعه پذیری ، اولیا و مربیان ، تعاملات خانه و مدرسه