بررسی روش های خود ترمیم شوندگی مصالح

بسیاری از زیر ساخت های احداث شده از قبیل ساختمان ها ، سازه های بتنی و امکانات حمل و نقل که نیمهدوم قرن اخیر ساخته شده اند ، به دلیل خرابی و اضمحلال مصالح ، در انتهای دوره عملکردی و کاربردی خودقرار دارند. در طرف مقابل ، رشد بسیار زیاد جمعیت شهری باعث افزایش تقاضای عمومی همراه با خدمت دهیبه نیازهای خود در یک سطح سرویس بالا شده است . خرابی تدریجی تا زمان فرا رسیدن اولین موعد تعمیر وترمیم ادامه می یابد. هر چندکه هنوز نگرانی در مورد دوام زیرساخت های تحت تعمیر وجود دارد . اغلب تعمیرو ترمیم دوم ، ده تا پانزده سال پس از تعمیر اول مورد نیاز می باشد. صرف هزینه های بیشتر در ابتدا به منظوررسیدن به کیفیت بالاتر صورت می گیرد. دوره نگهداری آزاد (بدون محافظت های خاص) طولانی تر شده واولین تعمیر اصلی می تواند سال ها به تعویق بیفتد . بسیاری از دانشمندان و مهندسین در جستجوی مولفههای اصلی و مهم جهت طراحی سازه ها با دوام بالاتر و دوره نگهداری آزاد بیشتر و البته هزینه کمتر می باشند.در همین راستا در مطالعه حاضر به بررسی روش های خود ترمیم شوندگی مصالح پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

خود ترمیم شوندگی ، مصالح