مقایسه تاثیر آموزش سنتی و دیجیتال خط تحریری بر عملکرد نوشتاری دانش آموزان چهارم ابتدایی

نوشتن یکی از مهارت های اساسی در فرآیند یادگیری است که تاثیر زیادی بر پیشرفت تحصیلی و مهارت های شناختی دانش آموزان دارد. در سال های اخیر، با پیشرفت فناوری، استفاده از ابزارهای دیجیتال برای آموزش خط تحریری مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش سنتی و دیجیتال خط تحریری بر عملکرد نوشتاری دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهرستان دشتستان انجام شده است.این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهرستان دشتستان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که از میان آن ها دو کلاس (هرکدام ۵۰ نفر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در گروه آزمایش اول، آموزش خط تحریری به روش سنتی (استفاده از کاغذ، مداد، و الگوهای نوشتاری) و در گروه آزمایش دوم، آموزش خط تحریری به روش دیجیتال (استفاده از نرم افزارهای خوشنویسی و قلم های هوشمند) انجام گرفت. در گروه کنترل هیچ مداخله ای در نحوه آموزش صورت نگرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل آزمون عملکرد نوشتاری بود که شامل ارزیابی خوانایی، سرعت، دقت، و رعایت تناسب حروف در دست خط دانش آموزان بود.نتایج نشان داد که گروه آزمایش که تحت آموزش دیجیتال قرار گرفت، به طور معناداری عملکرد بهتری در خوانایی، سرعت نوشتن، و رعایت تناسب حروف نسبت به گروه آزمایش سنتی و گروه کنترل نشان داد. میانگین نمرات عملکرد نوشتاری در گروه آموزش دیجیتال از ۵۸.۳ در پیش آزمون به ۷۵.۴ در پس آزمون افزایش یافت، در حالی که گروه سنتی از ۵۶.۲ به ۶۸.۹ و گروه کنترل از ۵۵.۶ به ۵۸.۷ رسیدند. تحلیل های آماری با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که این تفاوت ها در سطح P<۰.۰۵ معنادار است. یافته ها نشان می دهد که آموزش دیجیتال خط تحریری به طور موثری عملکرد نوشتاری دانش آموزان را بهبود می بخشد و نسبت به روش سنتی و بدون مداخله، تاثیر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش دیجیتال ، خط تحریری ، عملکرد نوشتاری ، دانش آموزان ابتدایی