بررسی تاثیر قصه گویی در تربیت و آموزش دانش آموزان

قصه گویی به عنوان یکی از روش های سنتی و تاثیرگذار در تربیت و آموزش کودکان، همواره نقشی اساسی در انتقال مفاهیم اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی ایفا کرده است. این مقاله به بررسی نقش قصه گویی در آموزش مفاهیم اخلاقی به کودکان می پردازد و سعی دارد تا با استناد به پژوهش های مختلف، تاثیرات این روش را بر رفتارهای اخلاقی و اجتماعی کودکان تبیین نماید. در ابتدا، اهمیت قصه گویی در جوامع مختلف و تاریخچه استفاده از آن برای آموزش مفاهیم اخلاقی مطرح می شود. سپس، با بررسی نظریات مختلف تربیتی و پژوهش های انجام شده، نشان داده می شود که قصه ها به طور موثری می توانند رفتارهایی چون صداقت، انصاف، همدلی، احترام به دیگران و مسئولیت پذیری را در کودکان تقویت کنند. قصه گویی، علاوه بر این که به آموزش مفاهیم اخلاقی می پردازد، در تقویت مهارت های اجتماعی و عاطفی کودکان نیز تاثیرگذار است. پژوهش ها نشان داده اند که کودکان پس از شنیدن داستان های اخلاقی، تمایل بیشتری به همکاری، همدلی و رفتارهای مثبت در روابط اجتماعی خود نشان می دهند. علاوه بر این، قصه گویی می تواند به تقویت هویت فرهنگی و اجتماعی کودکان کمک کند و آنان را با ارزش ها و باورهای جامعه آشنا سازد. در عصر حاضر، با گسترش فناوری های دیجیتال، روش های جدید قصه گویی مانند انیمیشن ها، بازی های رایانه ای و اپلیکیشن های آموزشی نیز به عنوان ابزارهای موثر در آموزش مفاهیم اخلاقی به کودکان معرفی شده اند. این مقاله با استناد به پژوهش های داخلی و بین المللی به این نتیجه می رسد که قصه گویی، در هر دو سطح سنتی و دیجیتال، ابزاری بسیار موثر در تربیت اخلاقی و اجتماعی کودکان است که می تواند به طور قابل توجهی در شکل دهی به رفتارهای اخلاقی و اجتماعی آنان تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، آموزش اخلاقی ، تربیت کودکان ، مهارت های اجتماعی