مثبت اندیشی در تعلیم و تربیت از منظر آموزه های اسلام

یکی از نیازهای اصلی و اساسی فطرت انسان معنویت و همچنین مثبت نگری به منظور کسب آرامش روحی و روانی است. با توجه به نیاز فطری انسان به معنویت این اهمیت همواره به عنوان رکن اساسی زندگی انسان مطرح بوده است. هدف از این پژوهش تبیین مولفه های مثبت اندیشی از منظر آموزه های اسلامی و دلالتهای تربیتی آن بود. این پژوهش از منظر هدف در زمره تحقیقات بنیادی بوده و در دسته بندی تحقیقات کیفی قرار میگیرد و روش آن توصیفی - تحلیلی است که برای جمع آوری اطلاعات و داده های لازم از روش اسنادی استفاده شده است. یافته ها نشان داد میانی تربیت معنوی فطرت خداجو، کرامت ذاتی انسان توجه به ابعاد روحی و جسمی انسان و مولفه های تربیت معنوی درک و هضم تفاوتهای خود با دیگران انضباط و جدیت قائل شدن مهرورزی و محبت عدم افراط و تفریط صبر و بردباری بخشش و انفاق، عمل صالح می باشد. ابعاد مثبت اندیشی شامل خوش بینی نسبت به خود جایگاه انسان در نظام هستی هدفمندی جهان خلقت و کمال نهایی انسان خوش بینی نسبت به خداوند متعال آثار خوش بینی به خداوند مثبت اندیشی به گستردگی همه اسلام و مولفه های مثبت اندیشی شامل امید روابط با دیگران ،صداقت وفای به عهد و امانتداری تواضع و فروتنی احسان و محبت به دیگران نیکی به والدین صدقه دادن اصلاح ذات البین مهمان نوازی سلام و مصاحفه قدرشناسی کظم غیط عفو و گذشت عذرخواهی و عذر پذیری تغافل و چشم پوشی صله رحم همکاری و تعاون خدمت به خلق و رفع حاجات و گرفتاریهای مومنین نصیحت و همدلی و خیر خواهی احترام به حقوق دیگران بر اساس اصل اخوت و برابری دفاع از حقوق مومنین شادکامی و شادی و شوخ طبعی می باشد