پیش بینی شادکامی براساس شایستگی اجتماعی ، توانمندی ایگو و تفکر مثبت گرا

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی شادکامی براساس شایستگی اجتماعی ، توانمندی ایگو و تفکر مثبت گرا بود. طرح پژوهش توصیفی -همبستگی و از نظر هدف ، از نوع تحقیقات بنیادی بود. جامعه آماری شامل کلیه جوانان شهر بوشهر در سال ۱۴۰۱ بود. از میان جامعه آماری فوق تعداد ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های شایستگی اجتماعی پرندین (۱۳۸۵)، توانمندی ایگو مارکستروم همکاران (۱۹۹۷)، تفکر مثبت گرا اینگرام و ویسنیسکی (۱۹۸۸) و شادکامی آکسفورد مایکل آرگایل (۱۹۸۹) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تحلیل رگرسیون چندمتغیره و ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه های شایستگی اجتماعی با شادکامی جوانان و بین مولفه های تفکر مثبت گرا با شادکامی جوانان همبستگی مثبت معنادار وجود داشت (۰۵/۰.( p < با توجه به معناداری فرضیه های پژوهش نتایج تحلیل واریانس نشان داد که با هر یک واحد افزایش در توانمندی ایگو، شایستگی اجتماعی و تفکر مثبت گرا، به ترتیب میزان شادکامی جوانان ۲۶/۰، ۴۰/۰ و ۲۷/۰ واحد افزایش یافت . بنابراین می توان نتیجه گرفت که شایستگی اجتماعی ، توانمندی ایگو و تفکر مثبت گرا باعث افزایش شادکامی در جوانان می شود.

کلیدواژه ها:

شایستگی اجتماعی ، توانمندی ایگو ، تفکر مثبت گرا ، شادکامی ، جوانان .