دانشگاه کارآفرین و اشتغال، رفاه اجتماعی جوانان

رفاه اجتماعی همواره مورد توجه اقشار مختلف جامعه و به تبع آن سیاستگذاران اجتماعی می باشد. این امر باعث شده تا قشر تحصیلکرده جامعه با رویکردی به وضعیت اشتغال بتوانند شرایط و زمینه های رفاه و تأمین اجتماعی را فراهم نمایند. از طرف دیگر تحولات سریع اقتصادی، صنعتی و فرهنگی در چند دهه اخیر در قالب فرایند جهانی شدن و نیاز جوامع به تقویت ساختارهای دانایی محور و تولید ثروت از دانش، احتیاج به یک بسترسازی مناسب جهت تولید علم و فن به شدت احساس می ود. همچنین پرداخته به مقوله کارآفرینی و تربیت و آموزش دانش آموختگانی که دارای توانایی ها و مهارت های لازم برای راه اندازی یک کسب و کار مناسب باشند، از وظایف اصلی هر دانشگاه محسوب می شود. بر این اساس به منظور توسعه و تحقق ا شتغال در ایران و نیز تحقق دانشگاه کارآفرین هماهنگی و ارتباط منطقی بین بخش های مختلف دانشگاه و آگاهی از نیازهای مهم و پایه ای اشتغال شهروندان و بویژه دانش آموختگان و فارغ التحصیلات اجتناب ناپذیر می باشد. لذا یکی از مهمترین راهکارهای اشتغال دانایی محور در جامعه تحقق دانشگاه کارآفرین می باشد. بنابراین ترسیم اشتغال مطلوب در ایران در گرو تحقق دانشگاه کارآفرین می باشد. در این مقاله ضمن پرداختن به مفاهیم کارآفرینی، رفاه اجتماعی و دانشگاه کارآفرین به این مهم پرداخته شده که تحقق دانشگاه کارآفرین چگونه می تواند به اشتغال و رفاه اجتماعی کمک نماید. به عبارت دیگر گسترش دانشگاه کارآفرین در ایران چگونه مراحل توسعه و پیشرفت جامعه را از طریق اشتغال افراد جامعه میسر می سازد.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، دانشگاه کارآفرین ، اشتغال ، رفاه اجتماعی ، مراکز رشد وانکوباتورها