نتیجه تشویق وآگاه سازی برعملکرد آموزش و پرورش دانش آموزان درایران

درجامعه ی امروز،همه ی ملتهاباهرنظام سیاسی واجتماعی ،پیشرفته ودرحال پیشرفت ،به مساله ی تربیت توجه دارندوآموزش وپرورش نسبت به دیگرفعالیتهای اجتماعی درمقیاس جهانی ازاولویت خاصی بهره مند است. دنیای امروز،تربیت فرزندراازنیازهای اولیه زندگی می شناسد. تشویق وتنبیه دوروش تربیتی است که برای رعایت مقررات وانضباط بایددرمدارس مدنظرقرارگیرد.تنبیه در مواردی بکارمی رودکه رفتاردانش آموزناپسند،برخلاف مقررات وغیردلخواه است ومی خواهیم آن راخاموش و تضعیف کنیم.واکثرا تنبیه به خاطررفتاری است که موردقبول بزرگان واجتماع نیست.این دوروش بایدبه طورصحیح بکاررود.تاموجب آرامش خاطرگردد.درمورد تشویق وتنبیه مطالعات زیادی توسط روانشناسان صورت گرفته است واین مطالعات نشان می دهدکه اثرتشویق بیش ازتنبیه است وتا جایی که ممکن است بایدازتنبیه خودداری شود.زیراتنبیه عوارض ناخوشایندی رادربردارد.تشویق بایدبجاومناسب باشدوبه محض مشاهده وانجام رفتارمناسب ازسوی دانش آموزبلافاصله اعمال گرددوازتشویق های بی موردنیز باید خودداری کرد.دراین مقاله نخست به طرح مسئله پرداخته می شودودرادامه ضمن اشاره ای مختصربه تاریخچه وتعریفی ازاین مبحث، نقش، اهمیت وضرورت ومولفه های آن بررسی خواهدشدوبراین اساس درنهایت پیشنهادهایی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آموزش وپرورش ، تعلیم ونربیت ، تشویق ، تنبیه وآگاه سازی