بررسی نحوه استفاده از فضاهای تهی مانند حیاط مرکزی و بادگیرها در طراحی ساختمانهای معاصر با فناوری هایی مانند سیستم های تهویه مکانیکی و پنل های خورشیدی

تحقیق حاضر به بررسی نحوه استفاده از فضاهای تهی مانند حیاط مرکزی و بادگیرها در طراحیساختمانهای معاصر همراه با فناوری های نوین مانند سیستم های تهویه مکانیکی و پنل های خورشیدیمی پردازد. معماری سنتی ایران، به ویژه در مناطق گرم و خشک، از تکنیک های اقلیمی و طبیعی برایبهبود شرایط داخلی ساختمانها و کاهش مصرف انرژی استفاده کرده است .حیاط مرکزی و بادگیرها ازجمله ویژگی های برجسته معماری ایرانی هستند که به تنظیم دما و تهویه طبیعی فضاهای داخلی کمکمیکنند. در این تحقیق، به بررسی عملکرد این فضاهای تهی در کاهش مصرف انرژی، بهبود شرایطزیستی و ارتقاء آسایش حرارتی پرداخته شده است.با پیشرفت فناوری های نوین، استفاده از سیستم های تهویه مکانیکی و پنل های خورشیدی در طراحیساختمانهای معاصر، به ویژه در ترکیب با اصول معماری سنتی، در حال گسترش است. این فناوریهاامکان کاهش وابستگی به منابع انرژی غیرقابل تجدید، بهبود کیفیت هوای داخلی، و بهینه سازی مصرفانرژی را فراهم میکنند. این تحقیق به تحلیل این موضوع می پردازد که چگونه میتوان از این فناوری هابه طور همزمان با ویژگی های سنتی برای ایجاد ساختمان هایی پایدارتر و کم مصرف تر استفاده کرد.همچنین، نمونه های موردی از پروژه های معماری معاصر که از این ترکیب بهره برده اند، مانند پروژه هایMasdar City و نمونه های داخلی در یزد و کاشان، بررسی شده اند. نتایج تحقیق نشان میدهد که ادغام اصول سنتی معماری با فناوری های نوین می تواند به کاهش مصرف انرژی، بهبود شرایط زیستی وپایداری معماری معاصر کمک کند. این رویکرد می تواند به عنوان یک مدل موفق برای طراحیساختمان های پایدار در اقلیم های مختلف به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، بادگیر ، سیستم تهویه مکانیکی ، پنل های خورشیدی ، معماری پایدار ، انرژی تجدیدپذی ، طراحی اقلیمی ، تهویه طبیعی ، کاهش مصرف انرژی