نقش خودتنظیمی در بهبود کیفیت یادگیری و مدیریت زمان دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی نقش خودتنظیمی در بهبود کیفیت یادگیری و مدیریت زمان دانش آموزان است. خودتنظیمی به توانایی فرد برای تنظیم و هدایت فرایندهای شناختی، عاطفی و رفتاری خود در جهت رسیدن به اهداف آموزشی اشاره دارد. در این تحقیق، رابطه بین خودتنظیمی و دو متغیر کلیدی یعنی کیفیت یادگیری و مدیریت زمان در دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد خودتنظیمی و مدیریت زمان استفاده شد و داده ها از طریق تحلیل های آماری مانند همبستگی و رگرسیون تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که خودتنظیمی تاثیر قابل توجهی بر بهبود کیفیت یادگیری و افزایش بهره وری در مدیریت زمان دارد. دانش آموزانی که خودتنظیمی قوی تری دارند، توانسته اند زمان خود را به صورت موثرتر مدیریت کنند و در یادگیری مواد درسی پیشرفت بیشتری داشته اند. یافته ها نشان می دهند که تقویت مهارت های خودتنظیمی می تواند به عنوان یک استراتژی موثر در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان و مدیریت بهینه زمان آنها استفاده شود. این تحقیق پیشنهاد می کند که برنامه های آموزشی باید به تقویت مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان بپردازند تا به ارتقای کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی آنها کمک کند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، مدیریت زمان ، یادگیری تحصیلی ، دانش آموزان ، مهارت های خودتنظیمی.