تاثیر برنامه های درسی مبتنی بر رویکردهای هوش چندگانه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

امروزه توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان و نیاز به رویکردهای آموزشی متنوع تر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از این رویکردها، نظریه هوش چندگانه گاردنر است که تاکید دارد بر این که افراد دارای انواع مختلفی از هوش هستند که در فرآیند یادگیری نقش کلیدی دارند. این تحقیق به بررسی تاثیر برنامه های درسی مبتنی بر رویکرد هوش چندگانه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی چگونگی تاثیر این نوع برنامه های درسی بر بهبود نتایج تحصیلی و رشد همه جانبه دانش آموزان در ابعاد مختلف شناختی، اجتماعی و عاطفی است. استفاده از برنامه های درسی مبتنی بر رویکرد هوش چندگانه می تواند به طور چشمگیری توانمندی های مختلف دانش آموزان را تقویت کند. این برنامه ها با توجه به ویژگی ها و استعدادهای فردی دانش آموزان طراحی شده و می توانند باعث افزایش اعتماد به نفس، مشارکت فعال و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان شوند. علاوه بر این، این تحقیق به بررسی نقش معلمان و والدین در اجرای این برنامه ها پرداخته است و نشان می دهد که تعامل مستمر میان معلمان، والدین و دانش آموزان می تواند تاثیر زیادی بر موفقیت این رویکرد آموزشی داشته باشد. نتایج تحقیق به طور کلی حاکی از آن است که پیاده سازی برنامه های درسی مبتنی بر رویکرد هوش چندگانه می تواند منجر به بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء پیشرفت تحصیلی دانش آموزان گردد. این رویکرد، با توجه به تنوع هوش ها و نیازهای مختلف دانش آموزان، فرصت های بهتری برای یادگیری فراهم می آورد و باعث می شود تا هر دانش آموز به طور فردی توانایی های خود را در محیط آموزشی به نمایش بگذارد. علاوه بر این، همکاری میان مدارس، والدین و جامعه به ویژه در محیط های آموزشی می تواند اثرات مثبت این برنامه ها را تقویت کند و زمینه ساز تحولی در نظام های آموزشی باشد که به شکوفایی توانمندی های فردی و اجتماعی دانش آموزان کمک می کند.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، هوش چندگانه ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان