آینده هوش مصنوعی در کلاس درس

هوش مصنوعی (AI) در دهه های اخیر به عنوان یکی از مهم ترین فناوری های تحول آفرین در حوزه های مختلف از جمله آموزش و پرورش ظاهر شده است. پیشرفت های اخیر در الگوریتم های یادگیری ماشین، پردازش زبان طبیعی و بینایی کامپیوتری، افق های جدیدی را در کاربردهای آموزشی بگشایند. این مقاله با هدف بررسی آینده هوش مصنوعی در کلاس درس، فرصت ها و چالش های ناشی از ادغام این فناوری در نظام آموزشی، تاثیرات آن بر فرآیندهای یاددهی و یادگیری، و بررسی تجارب و مطالعات موردی در ایران تدوین شده است. ابتدا به مرور مفاهیم بنیادی هوش مصنوعی و کاربردهای آن در حوزه آموزش پرداخته می شود، سپس فرصت های ناشی از استفاده از سیستم های هوشمند در شخصی سازی یادگیری، ارتقای کیفیت ارزیابی و افزایش تعاملات در کلاس درس بررسی می شود. در ادامه چالش های اخلاقی، حریم خصوصی، نیاز به زیرساخت های فناورانه و مقاومت های فرهنگی مورد بحث قرار می گیرد. همچنین با تکیه بر تجربیات پژوهشگران و دانشگاه های معتبر ایرانی نظیر دانشگاه تهران (علی پور، ۱۳۹۸)، دانشگاه شهید بهشتی (رضایی، ۱۳۹۹) و پژوهشگاه فناوری آموزش کشور (کریمی، ۱۴۰۰) نقاط قوت و ضعف استفاده از هوش مصنوعی در نظام آموزشی کشور مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت با ارائه پیشنهادهایی برای سیاستگذاران، مدیران آموزشی و پژوهشگران، سعی شده چشم اندازی جامع از مسیر پیش رو ترسیم شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ادغام هوش مصنوعی در کلاس درس می تواند به بهبود شخصی سازی آموزش، افزایش تعامل و مشارکت دانش آموزان و ارتقای کارایی آموزشی کمک کند؛ اما در عین حال نیازمند توجه ویژه به ملاحظات اخلاقی، زیرساخت های مناسب و آماده سازی فرهنگی جامعه است.

کلیدواژه ها:

آینده ، هوش مصنوعی ، کلاس ، درس