رشد شتابان شهر و شهرنشینی و گسترش مسائل و مشکلات زندگی شهری

مفهوم توسعه پایدار، رفع نیازهای نسل حاضر بدون آنکه به توانایی نسل های آینده جهت رفع نیازهای شان لطمه ای وارد آید این تعریف مبنای دستور کار ۲۱ است.کنفرانس سران زمین در ریودوژانیرو در سال ۱۹۹۲ دستور کار ۲۱ را به عنوان طرحی برای اقدام در جهت توسعه پایدار در قرن بیست و یکم تصویب کرد. هدف از این دستور کار پرداختن به موضوعات رشد، توسعه و کیفیت زندگی در سطح محلی به گونه ای است که کمترین زیان به محیط جهان وارد آید. در برنامه ریزی های شهری ، جمعیت به عنوان اصلی ترین عامل توسعه محسوب میشود و افزایش آن نه فقط موجب افزایش سطح مسکونی می شود، بلکه نیازهایی مشخص را نیز در ابعاد مختلف مطرح میکند(اولادقباد و همکاران، ۱۴۰۰)؛ آنچنان که ایجاد مجتمع های بزرگ ورزشی ، توسعه واحدهای حفاظتی و ایمنی ، ایجاد فضاهای سبز، ایجاد بزرگراه ها به منظور سهولت دسترسی و ایجاد مراکز گذراندن اوقات فراغت را ضروری میکند(پورامرایی و همکاران، ۱۳۹۴). امروزه در کشور در طی بیش از چهار دهه گذشته با دو پدیده مرتبط بهم یعنی رشد جمعیت و شهرنشینی مواجه بوده است. شهرنشینی فزاینده ایران در طی دهه های اخیر در ارتباط مستقیم با جمعیت می باشد و از سوی دیگر پدیده شهرنشینی خود تحولاتی را در ساخت جمعیت از نظر فعالیت ساخت سنی و جنسی بوجود می آورد. که مهاجرت بی رویه و رشد بی رویه جمعیت منجر به ایجاد حاشیه نشینی و سکونتگاه غیررسمی و در نتیجه ایجاد آسیب اجتماعی و فرهنگی در این محلات خواهد شد. در این میان نقش کلیدی زنان در آسیب شناسی برای جوانان و مدیریت خانواده از ضروریات و مهم است.

کلیدواژه ها:

مشکلات ، زندگی شهری ، شهرنشینی