تاثیر قارچ های میکوریزا بر رشد و عملکرد درختان در مناطق خشک و بیابانی

روند گسترش بیابان ها در جهان ، بویژه در ایران ، به عنوان یک چالش جدی شناخته می شود که نیاز به مدیریت و کنترل دارد. بیش از یک سوم اراضی کره زمین و دو سوم اراضی ایران در مناطق بیابانی قرار دارند و تغییرات اقلیمی ، از جمله خشکسالی و تخریب جنگل ها، به کاهش توان اکولوژیکی زمین منجر شده است. مدیریت منابع طبیعی می تواند به کاهش بیابان زایی کمک کند و شناسایی محدودیت ها و چالش های طبیعی در ایران می تواند فرصتی برای ارتقای کیفیت زندگی فراهم آورد. فناوری های بیولوژیکی، به ویژه استفاده از قارچ های میکوریزا ، به عنوان راهکارهایی نوین برای مقابله با بیابانزایی مطرح شده اند. این قارچ ها با افزایش جذب مواد مغذی و آب، به رشد گیاهان کمک کرده و اثرات منفی تنش های محیطی را کاهش می دهند. همزیستی میکوریزا ها موجب بهبود وضعیت آب گیاهان تحت تنش خشکی می شود و نشان دهنده اهمیت این روابط در افزایش تحمل گیاهان به تنش های محیطی است در نهایت، شناخت موئلفه های بیابان زایی و اجرای طرح های علمی می تواند به احیای مناطق بیابانی کمک کند و از تخریب بیشتر زمین جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

قارچ میکوریزا ، آربوسکولار ، بیابان ، درخت