توسعه شهرهای جوار بیابان با استفاده از انرژی خورشیدی(مطالعه موردی استان خراسان جنوبی)

بیابان ها اگرچه دارای محدودیت هایی نظیر کم آبی، خشکی و گرم شدن هوا، حرکت ماسه های روان و فرسایش خاک و... می باشند ولی در عین حال فرصت ها و ظرفیت های فراوانی در خود جای داده اند؛ یکی از ظرفیت هایی که امروزه به مدد تکنولوژی قابل استفاده است، انرژی خورشیدی می باشد. با رشد روز افزون دانش بشر در دهه ی گذشته و نگرانی های زیست محیطی به همراه افزایش قیمت های انرژی فسیلی علاقه مندی بسیاری در مورد منابع تجدید پذیر و همچنین کاربرد این منابع به ویژه انرژی خورشیدی وجود آمده است، شهرهای جوار بیابان چگونه و با چه روش هایی می توانند از این ظرفیت بالقوه استفاده کنند، پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این سوال با توجه به وجود بیابانهای وسیع در ایران و خراسان جنوبی است. هدف از این پژوهش بررسی ظرفیت بیابان های خراسان جنوبی در جهت توسعه شهرهای مجاور می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر آمار و اطلاعات و داده های موجود و منابع اسنادی و کتابخانه ای است، خراسان جنوبی به عنوان دومین استان بیابانی کشور در مجاورت پهنه وسیعی از بیابان لوت واقع شده و شهرهای خوسف، درمیان و سه قلعه به دلیل زاویه مناسب تابش، بالا بودن ساعات افتابی، ارتفاع مناسب از دریا و ....... شرایط بسیار مناسبی برای دریافت انرژی خورشیدی دارند این استعداد بالا در کنار دیگر مزیت های نسبی این استان مرزی شرایط بهینه بهره برداری انرژی خورشیدی را فراهم نموده، یافته های تحقیق نشان داد که با توجه به این ظرفیت ها، ارائه یک الگوی ترکیبی از توسعه نیروگاه های خورشیدی متوسط مقیاس با سرمایه گذاری خارجی و ملی در کنار نیروگاه های خرد خانگی و شهری در قالب روش همتا به همتا در یک بازار برق محلی می تواند منجر به مازاد تولید ،سوداوری و ارزش افزوده در جهت توسعه شهری گردد.

کلیدواژه ها:

شهرهای جوار بیابان ، توسعه شهری ، انرژی خورشیدی ، برق همتا به همتا ، خراسان جنوبی.