نظریه سوء استفاده از حق در نظام حقوقی ایران

حق که در تعریفی ساده می توان آن را به سلطه و امتیازی که به یک شخص توسط قانون، قرارداد و عرف اعطا می شود تعریف نمود، گاهی به منزله ابزاری عمل می نماید و ذی حق را در مقام و موقعیتی قرار می دهد که از آن به نحوی ناشایست و در راستای اهدافی ناپسند استفاده نماید و این همان مفهومی است که از آن تحت عنوان سوء استفاده از حق یاد می کنیم.نظریه سوء استفاده از حق با طرح معیارهایی به دنبال ایجاد یک حالت متعادلی است تا از هرگونه افراط و تفریط در استفاده از حقوق توسط اشخاص جلوگیری گردد و اشخاص نتوانند با پنهان شدن در پس حقوق قانونی خود، روح قوانین و مقررات را زیر سوال ببرند. مهم ترین یافته این پژوهش، طرح این مفهوم به عنوان یک نظریه علمی است تا پژوهشگران حقوقی و کاربران قضایی بتوانند با در نظر گرفتن معیارهای این نوشتار در حوزه های مختلف حقوقی و پرونده های قضایی، سره را از ناسره تشخیص و تمیز دهند و اصلی ترین موضوع آن، تفکیکی صحیح میان نظریه سوء استفاده از حق با نهادهای مشابهی نظیر تجاوز از حق، فنون و تکنیک های حقوقی و حیله و تقلب نسبت به قانون و سپس ایجاد مرزبندی دقیقی میان این مفاهیم و در آخر تبیین محدوده و قلمرو هرکدام از آنها می باشد.روش تحقیق در این پژوهش، تحلیلی بوده و مبتنی بر گردآوری اطلاعات از طریق ابزار نکته نویسی از کتب، مقالات و... با روش تحلیل منطقی - عقلایی، داده های پژوهشی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سوء استفاده از حق ، قاعده انصاف ، تجاوز از حق ، تقلب نسبت به قانون ، حسن نیت