بررسی بدیع لفظی دیوان ترکی شیرازی

بدیع دانشی است که سخن را زیبا و زیبایی سخن را آشکار می کند. بدیع علم آرایش و پیرایش کلام است علمی که سخن معمولی به سخن زیبا و آهنگین که همان شعر تبدیل میکند مانند آرایشگری که صورتی معمولی و زشت را به صورتی تمیز ومرتب تبدیل می کند و به گفته بزرگان صاحب قلم علم بدیع، زیوری است که سخن را بدان می آرایند. اشعار مذهبی و عاشورایی هم سرشار از این صنایع مخصوصا شگرد های زیباشناسانه هستند که یکی از این شاعران مذهبی سرا ترکی شیرازی است که سرودهای وی سرشار از صنایع بدیعی مخصوصا صنایع لفظی است. این مقاله به روش کتابخانه ای، به بررسی ترکی شیرازی" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%AF%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86%20%D8%AA%D8%B1%DA%A9%DB%8C%20%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2%DB%8C/">دیوان ترکی شیرازی ازمنظر بدیع لفظی پرداخته است و داده های کمی و کیفی حاصل از اشعار این شاعر را به شکل توصیفی_تحلیلی ارائه کرده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که از میان عناصر بدیع لفظی، از شیوه موازنه بیشتر از ترصیع بهره گرفته شده است. در صنعت جناس،تنوع جناس ها به خوبی مشاهده می شود به جز یک مورد که آن هم جناس لفظ است و در بحث تکرار، گونه های مختلف این صنعت به خوبی به کار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

بدیع ، بدیع لفظی ، دیوان ترکی شیرازی ، ترکی ، جناس ، تکرار