بررسی تجربی استفاده از آب و اتیلن گلیکول به عنوان خنک کننده در یک سیستم فتوولتاییک حرارتی

در این مطالعه به صورت تجربی، اثر استفاده از سیال کاری آب خالص، مخلوط آب و اتیلن گلیکول با درصد جرمی ۵۰ درصد و اتیلن گلیکول خالص بر بازده انرژی و اگزرژی سیستم های فتوولتاییک حرارتی بررسی می شود. هم چنین عملکرد دو سیستم فتوولتاییک حرارتی و فتوولتاییک معمولی با یکدیگر مقایسه می شود. آزمایش ها در دانشگاه فردوسی مشهد با عرض جغرافیایی ۳۶ درجه و طول جغرافیایی ۵۹ درجه و در یک روز معین در مردادماه انجام شده است. پارامترهای بررسی شده در این مطالعه دمای سطح سلول های فتوولتاییک، توان الکتریکی و حرارتی خروجی، بازده انرژی الکتریکی و حرارتی، اگزرژی الکتریکی و حرارتی خروجی، و بازده اگزرژی الکتریکی و حرارتی هستند. با توجه به نتایج به دست آمده، سیستم فتوولتاییک حرارتی با سیال کاری مخلوط آب و اتیلن گلیکول، توان الکتریکی خروجی از سیستم را حدود ۵.۴۱ درصد نسبت به سیستم فتوولتاییک معمولی افزایش می دهد. نتایج هم چنین نشان می دهد، استفاده از سیال کاری آب خالص بازده انرژی الکتریکی و حرارتی سیستم فتوولتاییک حرارتی را نسبت به مخلوط آب و اتیلن گلیکول، و اتیلن گلیکول خالص افزایش می دهد. در حالی که بازده اگزرژی کلی سیستم های فتوولتاییک حرارتی با سیال کاری آب خالص و مخلوط آب و اتیلن گلیکول تقریبا یکسان هستند.

کلیدواژه ها:

Photovoltaic Thermal System ، Water/Ethylene Glycol Mixture ، Energy and Exergy Analysis ، سیستم فتوولتاییک حرارتی ، مخلوط آب و اتیلن گلیکول ، تحلیل انرژی و اگزرژی