رهیافتی نو در طراحی منظومه های ماهواره ای جهت پوشش منطقه ای با استفاده از پارامتر تعدیل دقت هندسی

امروزه میزان پوشش دهی منطقه ای توسط ماهواره ها یکی از عوامل مهم در دسترسی به اطلاعات جغرافیایی، ژئوتکنیکی و استراتژیکی محسوب می شود. این مهم عموما توسط یک یا چند ماهواره با موقعیت و ناوبری مشخص محقق می شود. در این پژوهش، با استفاده از پارامتر تعدیل دقت هندسی ، تعداد مشخصی ماهواره در منظومه ای با الگوی متقارن، جهت پوشش منطقه ای حداکثر مورد استفاده قرار گرفته است. پارامتر تعدیل دقت هندسی برای یافتن موقعیت کاربر زمینی با استفاده از تعداد مشخصی ماهواره با موقعیت معلوم در منظومه تعریف می شود. در این مقاله با فرض دانستن موقعیت ایستگاه های زمینی، از معکوس تعریف پارامتر تعدیل دقت هندسی برای یافتن موقعیت مناسب ماهواره ها در منظومه جهت رسیدن به پوشش حداکثر استفاده می شود. پارامتر تعدیل دقت، یک معیار هندسی است که هرچه کمتر باشد، نشان دهنده دقت بیشتر در تعیین میزان پوشش دهی است. در مدل ارائه شده، اثر پخی و فشردگی زمین در نظر گرفته شده است. این محاسبات برای نقاط جغرافیایی مشخص و برای مدت یک شبانه روز انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که با بهره گیری از مدل جدید، زمانی که پارامتر تعدیل دقت هندسی برای یک ایستگاه زمینی مقدار مناسبی باشد، مناطق اطراف آن نقطه (ایستگاه) با توجه به زاویه دید ماهواره ها (که حداقل چهارتا هستند) تحت پوشش مناسبی خواهد بود. همچنین نشان داده شده است که با بهره گیری سازمان یافته از تمام ماهواره های حاضر در منظومه ماهواره ای می توان با اطلاعات دریافتی به بهترین پوشش با کمترین تعداد ماهواره دست یافت.

کلیدواژه ها:

Regional coverage ، Satellite Constellation ، LEO orbit ، Configuration ، GDOP ، پوشش دهی منطقه ای ، منظومه ماهواره ای ، مدار ارتفاع پایین ، چیدمان ، پارامتر تعدیل دقت