بررسی زبری سطح در تراشکاری لوله های کامپوزیتی با الیاف شیشه و رزین اپوکسی

امروزه کامپوزیت ها در مقایسه با فلزها، با توجه به برخورداری از خواص مکانیکی بالا نسبت به وزن و مقاومت به خوردگی خوب، کاربرد گسترده ای در صنایع مختلف از جمله هوا فضا، خودرویی و دفاعی پیدا نموده اند. ماشینکاری این مواد با توجه به ساختار مرکب آنها، از پیچیدگی خاصی برخوردار است. دستیابی به شرایط بهینه ماشینکاری، بسته به نوع نیاز، با توجه به نوع الیاف و رزین مصرف شده در کامپوزیت ها، به بررسی دقیق و تحلیل های مناسب نیاز دارد. در تحقیق حاضر، لوله های کامپوزیتی از جنس شیشه-اپوکسی به ضخامت ۵ میلیمتر، که اغلب در بدنه سازه های هوا فضایی کاربرد دارند، با لایه چینی دستی تولید شده اند و زبری سطح آنها پس از فرآیند تراشکاری اندازه گیری شده است. بدین منظور، جهت بدست آوردن حداقل زبری در فرایند تراشکاری، نوع ابزار در دو حالت، و سرعت برشی، نرخ پیشروی و عمق برشی، در سه سطح مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. پس از طراحی آزمایش با روش تاگوچی و انجام آزمایش بر روی نمونه های از پیش ساخته شده، زبری سنجی و تحلیل های مد نظر انجام پذیرفت. در نهایت نتیجه گیری گردید که حداقل میزان زبری از ابزار با سطوح براده شکن، سرعت برشی m/min ۱۰۰، نرخ پیشرویmm/rev ۰.۰۵ و عمق برش mm ۱.۵ بدست خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

Surface roughness ، Epoxy-glass Composite ، Turning ، زبری سطح ، کامپوزیت اپوکسی-شیشه ، تراشکاری