مقایسه تجربی بازدهی و آلایندگی مشعل متخلخل و معمولی در ظرفیت های مناسب برای مصارف خانگی

در مقاله حاضر به مقایسه تجربی بین مشعل متخلخل سطحی و مشعل معمولی در مصارف خانگی به عنوان اجاق گاز بر اساس استاندارد ملی ایران به شماره ۱۰۳۲۵ پرداخته شده است. این مقایسه بین مشعل معمولی رایج در بازار و مشعل متخلخل هم اندازه آن صورت گرفته است. ابتدا حدود شعله وری مشعل متخلخل سیلیکون کاربایدی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده تشکیل شعله در نسبت هم ارزی های کمتر از ۱ بود، به طوریکه بهترین عملکرد در نسبت هم ارزی حوالی ۰.۷ بدست آمد. با تغییر فاصله مشعل تا ظرف و قطر ظرف مشخص شد که برای ظرف به قطر ۲۶ و فاصله ۱ سانتی متر مشعل متخلخل تا ۵۵ % بازدهی دارد. مقایسه بازدهی و آلایندگی مشعل معمولی و حالت بهینه مشعل متخلخل نشان داد که در شرایط برابر توان، فاصله مشعل از ظرف، قطر ظرف، قطر مشعل، ابزار اندازه گیری و روش یکسان بازدهی مشعل متخلخل می تواند تا ۱.۵ برابر بزرگتر از بازدهی مشعل معمولی باشد. تولید آلاینده های ناکس و کربن مونو اکسید در مشعل معمولی به ترتیب ۸ و ۸ تا ۲۶ برابر مشعل متخلخل است. با توجه به بازدهی بالاتر و آلایندگی کمتر، مشعل های متخلخل می توانند جایگزین مناسبی برای مشعل های معمولی در مصارف خانگی باشند.

کلیدواژه ها:

Porous burner" ، "Emissions" ، "Efficiency" ، "Stove" ، "Conventional burner ، مشعل متخلخل" ، "آلایندگی" ، "بازدهی" ، "اجاق گاز" ، "مشعل معمولی