بررسی ارتباط میان اوقات فراغت و انگیزه تحصیلی دانش آموزان

یافته ها نشان داده است که تنها اثر تعاملی تحصیلات «مادر» و «فعالیتهای فوق برنامه خارج از مدرسه به طور مستقل تغییرات پیشرفت تحصیلی را تبیین میکند بنابراین در رابطه فعالیتهای بعد از مدرسه با پیشرفت تحصیلی تحصیلات ما در نقش متغیر تعدیل کننده را دارد. در بررسی این اثر تعاملی یافته ها نشان داده اند که افزایش فعالیتهای فوق برنامه غیر درسی در خارج از مدرسه بیش از سه ساعت در هفته موجب شده است که سطح پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با مادران تحصیل کرده به طور معنی داری بالاتر از سطح پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با مادران دیپلمه قرار گیرد. این تاثیر مثبت در دو گروه جنسی پسر و دختر قابل مشاهده است. با توجه به این که «بهره هوشی در میان گروهها کنترل شده است و اکثریت دانش آموزان توانایی بهره برداری تقریبا یکسانی از یک نوع فعالیت را دارند، می توان تاثیر متفاوت فعالیتهای فوق برنامه بر روی پیشرفت تحصیلی را ناشی از یکسان نبودن نوع فعالیتهای فوق برنامه دانش آموزان دانست. البته این مطلب بدین معنی نیست که مادران تحصیل کرده لزوما فعالیتهای فوق برنامه ای که جنبه آموزشی بیشتری دارند برای فرزندان خود برمی ی گزینند بلکه آنچه که در انتخاب فعالیتهای فوق برنامه مهم است توجه به خواسته و علاقه و انتخاب شخصی خود دانش آموز است که نهایتا نتایج مثبتی را به دنبال خواهد داشت. والدین آگاه به این مسئله توجه دارند که استراحت کردن بعد از یک روز درسی علاوه بر تقویت روحی و جسمی فرزندانشان، موجب آمادگی و حضور ذهن بیشتر آنها برای انجام تکالیف مدرسه می.شود. اما حضور در کلاسهای آموزشی که والدین شرکت در آنها را برای فرزندانشان ضروری تشخیص میدهند، ممکن است به علت خستگی و عدم حضور ذهن دانش آموزان اثر چندان مفیدی نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، یادگیری ، تحصیل