بازی در خدمت یادگیری: ارتقای آموزش ابتدایی با رویکردهای بازی محور

آموزش ابتدایی به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، نیازمند بهره گیری از رویکردهای نوین و موثر است تا بتواند دانش آموزان را برای مواجهه با چالش های قرن بیست و یکم آماده سازد. روش های سنتی و معلم محور، به دلیل عدم انطباق با نیازهای یادگیری نسل جدید، کارایی کمتری داشته و در حال جایگزینی با الگوهای یادگیری فعال، مشارکتی و دانش آموز محور هستند. در این میان، بازی های آموزشی به عنوان ابزاری موثر، نقش مهمی در تحول فرایند یادگیری ایفا می کنند. این بازی ها با ایجاد محیطی جذاب، تعاملی و ایمن، بستری برای یادگیری عمیق و معنادار فراهم کرده و انگیزه ی دانش آموزان را برای مشارکت فعال در آموزش تقویت می کنند. بازی های آموزشی فراتر از یک ابزار سرگرمی بوده و از طریق ترکیب اصول یادگیری با ویژگی های بازی، امکان تجربه ی ملموس و کاربردی مفاهیم درسی را فراهم می کنند. این شیوه ی یادگیری منجر به افزایش درک مفهومی و ماندگاری دانش می شود. افزون بر این، بازی های آموزشی به رشد مهارت های شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان کمک کرده و زمینه ساز پرورش تفکر انتقادی، حل مسئله، خلاقیت و مهارت های ارتباطی می شوند. همچنین، مشارکت در این نوع فعالیت ها، اعتماد به نفس و خودکارآمدی دانش آموزان را ارتقا می بخشد. این مقاله با هدف بررسی جامع نقش بازی های آموزشی در آموزش ابتدایی، به تحلیل ابعاد مختلف این رویکرد نوین می پردازد. راهبردهای عملی برای معلمان ارائه شده است تا بتوانند از بازی های آموزشی در طراحی خلاقانه ی تدریس بهره گیرند و با بازی وارسازی فرایند یادگیری، تجربه ای موثر و لذت بخش برای دانش آموزان رقم بزنند. در نهایت، این مقاله نشان می دهد که چگونه بهره گیری از ظرفیت های بازی های آموزشی می تواند به پرورش نسل خلاق، توانمند و دارای مهارت های کلیدی برای موفقیت در دنیای مدرن منجر شود.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، تدریس خلاق ، بازی وار سازی