مدیریت شایعات سازمانی

شایعه از طبیعی ترین پدیده های اجتماعی و یکی از رایج ترین شیوه های کنش اجتماعی است که مستلزم دو یا چند نفر است که درباره فرد غایب بحث می کنند. این پژوهش با هدف بررسی راه کارهای مدیریت شایعات سازمانی انجام گرفت. روش پژوهش مروری و مطالعات کتابخانه ای بود. به شیوه نمونه گیری هدفمند کتب، مقالات و طرح های پژوهشی مرتبط با مدیریت شایعات سازمانی به عنوان منابع اطلاعاتی مدنظر قرار گرفتند. یافته ها نشان داد شایعه در واکنش به اوضاع و شرایطی به وجود می آید که برای افراد اهمیت دارد، آن اوضاع و موقعیت ها مبهم اند یا اینکه موجب اضطراب می شوند. غالبا اوضاع و شر ایط کاری دارای هر سه رکن یاد شده هستند و به همین علت است که شایعات زیادی در سازمان ها ساخته و پراکنده می شوند. سه هدف انگیزشی اصلی کنش اثربخش (حقیقت یابی یا تعمق(، تعلق (بهانه برای برقراری ارتباط) و خودافزایی )تمایل به ایجاد فضیلت برای خود) در شایعه پراکنی سازمانی موثر می باشند. شایعه را نمی توان همیشه مخرب دانست بلکه شایعات دارای پیامدهای مثبت یا منفی بوده و گاهی منجر به تعالی سازمان هم می شوند. رهبرانی که توان حل مسئله و مدیریت تعارض بالایی دارند بیشتر در معرض شایعات مثبت هستند و شایعات منفی نسبت به آنها کمتر انتشار پیدا می کند. علی رغم این که شایعات دارای پیامدهای مثبت و منفی است شایعه پراکنی جزء رفتارهایی است که در اذهان عمومی دارای شهرت منفی بوده و به طور کلی یک رفتار نامطلوب اجتماعی در نظر گرفته می شود. شایعات سازمانی می تواند منجر به اضطراب و تنش کاری، فرسودگی شغلی، کاهش انگیزه کاری، ایجاد خستگی روانی، تنزل شخصیت، افزایش اضطراب اجتماعی، کاهش بهره وری و تولید، خدشه دار کردن اعتبار اجتماعی کارکنان، مدیران، سازمان، بروز تعارضات میان فردی، انزوای گروه های اجتماعی، کاهش سطح وجدان کاری و اخلاق، گسترش بی اعتمادی، بدبینی، سوءظن و سستی باورها نسبت به واقعیت ها و پدیده های مختلف شود. نهایتا این که مدل مدیریت شایعات سازمانی از ۵ مولفه ی سالم سازی سازمانی، واکسیناسیون اطلاعاتی، کلینیک شایعه، عدالت سیستمی، سازمان شیشه ای تشکیل شده است.

کلیدواژه ها:

شایعه ، شایعه در محیط کار ، مدیریت شایعات سازمانی.