تاثیر خودکارآمدی و روش های تدریس بر یادگیری فعال در دانش آموزان

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر خودکارآمدی و روش های تدریس بر یادگیری فعال در دانش آموزان صورت گرفت. هدف تحقیق از ابتدا بر آن قرار داشت تا با شناسایی عوامل موثر در ایجاد حس اعتماد به نفس و خودکارآمدی در دانش آموزان، بتوان روند یادگیری فعال را تقویت نمود. برای دستیابی به این هدف، روش مروری به عنوان رویکرد اصلی پژوهش به کار گرفته شد و منابع معتبر داخلی و بین المللی در حوزه آموزش و روان شناسی تربیتی مورد بررسی قرار گرفتند. روش تحقیق به صورت کیفی و با استفاده از تحلیل محتوای مقالات و پایان نامه های موجود در این حوزه انجام شد که در این راستا نمونه های مختلف از روش های تدریس فعال همچون آموزش پروژه محور و ایفای نقش نیز مورد توجه قرار گرفتند.در ادامه، یافته های تحقیق نشان داد که افزایش خودکارآمدی دانش آموزان به طور قابل توجهی با به کارگیری روش های تدریس فعال همراه است؛ از جمله، مشاهده شده است که استفاده از تکنیک های تدریس نوین موجب افزایش مشارکت، خلاقیت و تعامل کلاسی گردیده و در نتیجه عملکرد تحصیلی بهبود یافته است. همچنین، پژوهش های صورت گرفته حاکی از آن است که ارتباط موثر معلم با دانش آموزان و ارائه بازخورد مثبت، نقش مهمی در افزایش انگیزه یادگیری و خودکارآمدی دانش آموزان ایفا می کند. در نهایت، نتیجه گیری تحقیق تاکید بر ضرورت بازنگری در شیوه های تدریس و ایجاد فضایی حمایتی در مدارس دارد تا از این طریق بتوان زمینه را برای یادگیری فعال و پیشرفت علمی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، یادگیری فعال ، روش های تدریس ، آموزش نوین