سبک های یادگیری فردی

مفهوم “شناخت کودک محور” و “انطباق با سبک های یادگیری فردی” از جمله مباحث مهم در روان شناسی تربیتی و آموزش است. این دو مفهوم به طور خاص به شناسایی و پاسخ گویی به نیازهای خاص و ویژگی های فردی دانش آموزان پرداخته و تلاش دارند تا تجربه یادگیری را به گونه ای طراحی کنند که مناسب ترین و موثرترین روش های آموزشی برای هر کودک در نظر گرفته شود.شناخت کودک محور رویکردی است که در آن توجه اصلی به نیازها، توانایی ها و علایق خود کودک معطوف می شود. این رویکرد برخلاف روش های آموزشی سنتی که بیشتر معلم محور هستند، تاکید دارد بر اینکه فرآیند یادگیری باید حول محور ویژگی ها و تجربیات هر کودک شکل بگیرد.در روش های کودک محور، معلم به عنوان یک راهنما یا تسهیل گر عمل می کند و فضای یادگیری را طوری طراحی می کند که کودکان بتوانند به طور فعال در فرآیند یادگیری مشارکت کنند. این رویکرد بر پایه های روان شناسی اجتماعی و نظریه های مشهور همچون نظریه ی پیاژه و ویگوتسکی استوار است که معتقدند یادگیری زمانی به بهترین شکل صورت می گیرد که کودک در محیطی شاداب و با استفاده از روش های مناسب برای سن و توانایی های خود قرار گیرد.