مدل سازی محیط های یادگیری تعاملی و نقش آن ها در کاهش افت تحصیلی

هدف این تحقیق بررسی تاثیر مدل سازی محیط های یادگیری تعاملی بر کاهش افت تحصیلی است. در این پژوهش از روش مروری و تحلیل محتوا استفاده شده تا با بررسی مطالعات پیشین و مقالات علمی، نقش فناوری های نوین، یادگیری مشارکتی و کلاس های هوشمند در افزایش انگیزه و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان روشن شود. همچنین، عوامل فردی، خانوادگی و آموزشی موثر بر افت تحصیلی تحلیل گردیده و چالش های اجرایی محیط های تعاملی شناسایی شده است. این مطالعه چارچوب های پیشنهادی را مورد ارزیابی قرار می دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بهره گیری از محیط های یادگیری تعاملی موجب افزایش تعاملات کلاسی، بهبود درک مفاهیم و تقویت مهارت های حل مسئله در دانش آموزان شده است. استفاده از فناوری های آموزشی و روش های مشارکتی منجر به افزایش انگیزه، کاهش اضطراب و ارتقای اعتماد به نفس گردیده است. در نهایت افت تحصیلی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. همچنین، این مدل ها مشکلات رفتاری و کمبود مشارکت دانش آموزان را بهبود بخشیده و رضایت کلی آنان را افزایش می دهد. نتایج پژوهش به وضوح. نتیجه گیری نشان می دهد که مدل سازی محیط های یادگیری تعاملی، با بهره گیری از فناوری های نوین و روش های مشارکتی، به عنوان عاملی کلیدی در کاهش افت تحصیلی عمل کرده و می بایست در سیاست های آموزشی مورد توجه قرار گیرد و راهکارهای اجرایی ارائه دهد.