راهکارهای علاقه مند کردن دانش آموزان به درس الگوسازی در هنر خیاطی

آموزش الگوسازی در هنر خیاطی یکی از مهارت های اساسی در پرورش دانش آموزان مستعد این رشته است. با این حال، بسیاری از دانش آموزان به دلیل پیچیدگی مفاهیم، عدم درک کافی از اهمیت مهارت الگوسازی، و کمبود روش های جذاب آموزشی، انگیزه لازم را برای یادگیری این درس ندارند. پژوهش حاضر با رویکرد اقدام پژوهی به بررسی راهکارهای افزایش علاقه مندی دانش آموزان به درس الگوسازی و مهارت های مرتبط با ساخت الگو و برش می پردازد. هدف این پژوهش، شناسایی و اجرای روش هایی است که بتواند فرآیند آموزش را برای دانش آموزان جذاب تر کرده و انگیزه آن ها را برای یادگیری افزایش دهد. در این مطالعه، از روش های متنوعی مانند تدریس فعال، استفاده از فناوری های آموزشی، بازی های آموزشی، پروژه محوری، تلفیق هنر و خلاقیت در فرآیند الگوسازی، و ایجاد ارتباط میان مباحث درس الگوسازی با دنیای واقعی و نیازهای بازار کار استفاده شده است. همچنین، بهبود تعامل بین معلم و دانش آموز، بهره گیری از تجارب عملی، و ایجاد فضای یادگیری گروهی از دیگر روش های مورد بررسی در این پژوهش است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، مبتنی بر جمع آوری داده های کیفی و کمی از طریق مشاهده، مصاحبه، پرسشنامه، و تحلیل نتایج حاصل از اجرای راهکارهای پیشنهادی است. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده از روش های نوین تدریس، همچون تدریس مبتنی بر پروژه، ترکیب هنر و فناوری در فرآیند آموزش، و بهره گیری از نمونه های کاربردی، تاثیر چشمگیری در افزایش انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان داشته است. همچنین، به کارگیری روش های تعاملی و مشارکتی در کلاس، موجب افزایش درک عمیق تر مفاهیم الگوسازی، تقویت خلاقیت، و بهبود عملکرد دانش آموزان شده است. نتایج این پژوهش می تواند به معلمان، برنامه ریزان درسی، و سیاست گذاران آموزشی در طراحی و اجرای برنامه های آموزشی موثرتر در حوزه خیاطی کمک کند. پیشنهاد می شود که در برنامه های آموزشی، از شیوه های یادگیری تجربی، استفاده از فناوری های دیجیتال در شبیه سازی فرآیند الگوسازی، و روش های انگیزشی متناسب با ویژگی های روان شناختی دانش آموزان بهره گرفته شود تا یادگیری برای آنان لذت بخش و اثربخش تر گردد.

کلیدواژه ها:

اقدام پژوهی ، مدرسه ، طراحی