بحران مرگ حاکم در رژیم های دموکراتیک و فردمحور

این مطالعه به بررسی بحران ناشی از مرگ حاکمان در رژیم های دموکراتیک و فردمحور (توتالیتر) می پردازد. در نظام های فردمحور، انتقال قدرت پس از مرگ حاکم اغلب به بی ثباتی، درگیری های داخلی و تغییرات اساسی در سیاست منجر می شود؛ در حالی که در دموکراسی های تثبیت شده، ساختارهای قانونی و نهادی تضمین کننده روند منظم و مسالمت آمیز انتقال قدرت هستند. هدف این پژوهش تحلیل تفاوت ها و شباهت های فرآیند جانشینی در پی مرگ حاکم در این دو نوع رژیم و ارائه چارچوبی نظری برای تبیین اثرات ناشی از تغییر قدرت است. اهمیت این مطالعه از آن جهت است که شناخت دقیق این پدیده می تواند به سیاست گذاران و محققان کمک کند تا با چالش های مرتبط با بحران های جانشینی مقابله و راهکارهای مناسب جهت حفظ ثبات سیاسی ارائه دهند. سوال اصلی این پژوهش این است که «مرگ حاکمان در رژیم های دموکراتیک و فردمحور چه تفاوت ها و شباهت هایی در انتقال قدرت ایجاد می کند؟» یافته های مطالعه نشان می دهد که در حالی که دموکراسی ها با فرآیندهای قانونی و نهادینه از بروز بحران جلوگیری می کنند، رژیم های فردمحور با خلا قدرت ناشی از مرگ حاکم، زمینه بروز تنش ها، درگیری های داخلی و حتی دخالت نیروهای خارجی را فراهم می آورند. روش تحقیق به شکل کیفی و توصیفی-تحلیلی است.

کلیدواژه ها:

بحران جانشینی ، انتقال قدرت ، رژیم های اقتدارگرا ، دیکتاتوری ، اصلاحات ، اعتراضات ، وراثت سیاسی ، سرکوب ، خلا قدرت ، ثبات سیاسی.مشروعیت حاکمیت.