بررسی اثر بخشی روش های یادگیری تجربی بر رشد و پیشرفت کودکان بیش فعالADHD

در دنیای آموزش، یکی از مهم ترین چالش های معلمان و والدین، کمک به رشد و پیشرفت تحصیلی و اجتماعی کودکاناست. این کودکان معمولا با مشکلاتی نظیر عدم تمرکز، تکانشگری، (ADHD) مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالیبی قراری و دشواری در پیروی از دستورالعمل ها مواجه هستند، که می تواند بر عملکرد تحصیلی، تعاملات اجتماعی وبه عنوان یکی (Experiential Learning) اعتمادبه نفس آن ها تاثیر منفی بگذارد. در این میان، روش های یادگیری تجربیاز رویکردهای موثر آموزشی، می تواند راهکاری مناسب برای بهبود وضعیت این دانش آموزان باشد. یادگیری تجربی براساس تئوری های آموزشی نظیر نظریه یادگیری تجربی دیوید کولب تاکید دارد که در آن، یادگیری از طریق تجربهمستقیم، تعامل فعال با محیط، حل مسئله و بازتاب در مورد تجربیات شکل می گیرد. برخلاف روش های سنتی که بیشتربر آموزش مستقیم و حافظه محور متکی هستند، یادگیری تجربی با ایجاد فرصت هایی برای مشارکت فعال دانش آموزان،ADHD می تواند باعث افزایش تمرکز، تقویت مهارت های اجرایی، بهبود خودتنظیمی و ارتقای انگیزه در کودکان مبتلا بهشود. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالبدیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی اثر بخشی روش های یادگیری تجربی بر رشد و پیشرفتپرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که روش های یادگیری تجربی مانند ADHD کودکان بیش فعالبازی های آموزشی، پروژه های عملی، فعالیت های گروهی، یادگیری مبتنی بر طبیعت و روش های دست ورزی، می توانند به شکل موثری به نیازهای خاص این کودکان پاسخ دهند. این روش ها نه تنها باعث بهبود عملکرد تحصیلی آن ها می شوند،بلکه به توسعه مهارت های اجتماعی، کاهش رفتارهای تکانشی و افزایش تعاملات مثبت در محیط مدرسه کمک می کنند.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، یادگیری تجربی ، رشد و پیشرفت ، کودکان ، دانش آموزان