تاثیر خود تنظیمی و بار عاطفی معلمان بر کیفیت آموزشی در مدارس ابتدایی ایران

این مقاله به بررسی تاثیر خودتنظیمی و بار عاطفی معلمان بر کیفیت آموزشی در مدارس ابتدایی ایران می پردازد. نظام آموزشی کنونی ایران با چالش های متعددی روبه رو است که بر کیفیت یادگیری و تدریس تاثیر می گذارد. خودتنظیمی به عنوان یک مهارت کلیدی در افزایش کارایی آموزشی و بهبود وضعیت روانی معلمان به شمار می آید. خودتنظیمی شامل توانایی افراد در مدیریت هیجانات، تنظیم اهداف و پیشرفت به سمت آن هاست که به معلمان کمک می کند تا با چالش های روزمره مرتبط با شغل خود به طور موثری مقابله کنند. از سوی دیگر، بار عاطفی معلمان به ترکیبی از احساسات مثبت و منفی اشاره دارد که ناشی از فشارهای شغلی و انتظارات بالای اجتماعی و خانوادگی است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بار عاطفی معلمان به طور مستقیم بر کیفیت تدریس و یادگیری دانش آموزان تاثیر می گذارد، و لذا ارتقاء خودتنظیمی معلمان و کاهش بار عاطفی می تواند به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری منجر شود. این مقاله با هدف ارائه راهکارهایی عملی برای بهینه سازی وضعیت معلمان و دانش آموزان در نظام آموزشی ایران نگاشته شده است.